خوشا به حال ما شیعیان و یا محبان ائمه....:)))

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله لِعَلِیٍّ علیه السلام: یَا عَلِیُّ إِنَّ مُحِبِّیکَ یَفْرَحُونَ فِی ثَلَاثَةِ مَوَاطِنَ عِنْدَ خُرُوجِ أَنْفُسِهِمْ وَ أَنْتَ هُنَاکَ تَشْهَدُهُمْ وَ عِنْدَ الْمُسَاءَلَةِ فِی الْقُبُورِ وَ أَنْتَ هُنَاکَ تُلَقِّنُهُمْ وَ عِنْدَ الْعَرْضِ عَلَى اللَّهِ وَ أَنْتَ هُنَاکَ تَعْرِفُهُمْ (بحارالأنوار ج6 ص200)
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود:
ای علی! محبان تو در سه جا شاد می شوند: 1- هنگام خروج جان از بدنشان در حالی که تو شاهد بر آن هستی 2- هنگام سؤال و جواب در قبر در حالی که تو در آنجا در حال تلقین به آنها هستی 3- هنگام عرضه اعمال ایشان در برابر خداوند متعال در حالی که تو در آنجا آنها را می شناسی [و یا آنها را معرفی می نمایی].
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ابوخالد کابلی گوید خدمت حضرت امام زین العابدین علیه السلام وارد شدم گفتم یابن رسول الله مرا خبر دهید بکسانی که خداوند طاعت و مودت ایشان را فرض کرده و (نیز) واجب فرموده بر بندگانش که بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله بانها اقتدا کنند.
حضرت بیان فرمودند تا رسیدند بامام دوازدهم، بعد حضرت امام زین العابدین (ع) بشدت گریه کردند... تا حضرت کلام خود را باینجا رسانید:
یا ابا خالد ان اهل زمان غیبته و القائلین بامامته و المنتظرین لظهوره افضل من اهل کل زمان لان الله تعالی ذکره اعطاهم من العقول و الافهام و المعرفه ما صارت به الغیبه عندهم بمنزله المشاهده و جعلهم فی ذلک الزمان بمنزله المجاهدین بین یدی رسول الله صلی الله علیه و آله بالسیف اولئک المخلصون حقا و شیعتنا صدقا و الدعاه الی دین الله سرا و جهرا و قال علیه السلام انتظار الفرج من اعظم الفرج
ای اباخالد اهل زمان غیبت او که قائل بامامت آن بزرگوار و منتظر ظهور او هستند از اهل هر زمان افضل هستند زیرا خداوند تعالی آن قدر عقلها و فهمها و معرفت بایشان عطا فرموده که غائب شدن امام علیه السلام در نزد آنان بمنزله مشاهده است و خداوند قرار داده آنها را در این زمان بمنزله جهاد کنندگان به شمشیر پیش رسول خدا صلی الله علیه و آله ایشانند مخلصین حقیقی و شیعیان راستین ما و دعوت کنندگان بسوی دین خدا در پنهان و آشکار و سپس فرمود انتظار فرج بزرگترین فرج است.
ـــــــــــــــــــــ
خب از باب خودزنی می شود گفت ما در معنای واقعی، شیعه و نیز منتظر نیستیم. ولی جواب این است که شیعه و منتظر مقوله هایی تشکیکی و دارای مراتب اند و اتفاقا احادیث زیادی وارد شده که همین شیعه شناسنامه ای و انتظار ظاهری را مدح کرده اند. از این جهت هیچ نعمت و کالا و ثروتی در دنیا و آخرت نصیب انسان های غیر معصوم نشده که برتر از نعمت شیعه شدن باشد. خدایا ما را شیعه بمیران و هر چه زودتر همۀ جهانیان را شیعه بگردان. دستت درد نکند. قربان یو.

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم!

شما به چه نیتی دوست دارید زنده باشید؟
اگر قرار باشد زندگی تان را بدهید و یک اتفاق خاص یا غیر خاص در دنیا رخ بدهد، چه اتفاقی را خواهید خواست؟
یکی از اقوام ما هست که شب می خوابد به نیت اینکه صبح برخیزد و صبحانه ای مشتی نوش جان کند. صبح سر کار می رود که ظهر خانه بیاید و ناهار خوشمزه ای را توی رگ بزند. باز بعدازظهر سر کار می رود و فقط نیتش این است ساعات بگذرد و شامی درست و درمان را در شب بخورد. سپس بخوابد و روز بعد و روزهای بعد هم تکرار این دور و تسلسل ملالت زا!
او از بس زندگی اش را در قالب خاص «کار برای غذا» و «غذا برای لذت» تعریف کرده که در آمد نسبتا بالایش را صرف غذا کرده، می کند و خواهد کرد. خب به ما چه؟ دلش می خواهد اینطور زندگی کند و نفع یا زیانش به خود وی بر می گردد.
هر کدام از ما نیز به یک نیت یا چند نیت زندگی می کنیم و معلوم نیست همواره نیت زندگی ما از نیت شکمانۀ بالا بهتر باشد. اما بعضی هستند که فلسفۀ زیستشان را رنگ و بوی دیگری داده اند. یعنی سعی می کنند زندگی شان را به چیز بهتری بفروشند. مثلا می تواند انسان، زندگی اش را به بهشت بفروشد، کما اینکه امام معصوم(ع) فرموده است: «أَمَا إِنَّ أَبْدَانَکُمْ لَیْسَ لَهَا ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّةُ فَلَا تَبِیعُوهَا بِغَیْرِهَا»، بدانید که قیمتی برای بدن های شما جز بهشت نیست، پس آن را به غیر بهشت مفروشید.
البته بالاتر از بهشت هم چیزهای دیگری وجود دارد که انسان می تواند هستی اش را-که اعم از بدن است- فدای آن کند، ولی به هر حال نیت انسان ها متفاوت است. حوصله ندارم بحث را ادامه بدهم، چون نه حالش هست، نه وقتش و نه سوادش. این هم یک الکی نوشت دیگر. تا بعد، یا علی.
ـــــــــــــــــــــــ
بعد التحریر:
دست از رفتن بدار ای کاروان عمر یکدم
تـا ز پـای دلبـر جانـان بـرون آریـم خـاری
مرحوم علامه شیخ حسن رشتی از علمای عصر مشروطه، ملقب به حسام الاسلام(المدفون فی قم المقدسه) گاهی شعر هم می سرود و تخلص اش «دانش» بود. بیت یادشده از وی می باشد و می رسد کسی را که فلسفۀ زیستنش را در محور یادشده در شعر حسام، تعریف کند؛ و العاقبة للمتقین.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بعد نوشت:
اینکه حافظ نازنین «باده پرستی» را «کار صواب» می خواند و بدان توصیه می کند، فلسفۀ زیست برخی از متاخران بر وی نیز بوده است. چنانکه عارف کم نظیر مرحوم شیخ محمدرضا قمشه ای متخلص به صهبا، از موحدان کبیر عصر قجر، در شعری اساس عالم هستی را همین فرمایش مرحوم حافظ می داند:
اساس عالم هستی، «بساط باده پرستی»
اگر نداشت ندانم چه داشت عالم هستی؟

رهبر آزادگان در ملک امکان زینب است

ویژه نامه ی وفات[شهادت] حضرت زینب معصومه(س)

دانشنامه ی حضرت سیده زینب علوی فاطمی حسینی

ای برترین بانوی هستی بعد زهرا...

بعد زهرا بهترین زن بین زنها زینب است
لاف نَبود گر بگویم عین زهرا زینب است

گر بپرسی کیست استاد دبیرستان عشق
خیل شاگردان همه گویند تنها زینب است

گر بسنجی در ترازوی عمل معیار صبر
صبرگوید قهرمان صبردنیا زینب است

گر مقام او بود از جمع معصومین جدا
آن که ازهرمعصیت باشد مبرّا زینب است

در ریاضی گر حساب جمع از مِنها جداست
آن که از جمع شفاعت نیست مِنها زینب است

آن که باتیغ زبان، کار دوصد شمشیر کرد
کوه صبر واستقامت روح تقوا زینب است

آن که با ایراد نطقی کرد مانند علی
زاده مرجانه را محکوم و رسوا زینب است

آن که بهر ما جهاد فی سبیل الله را
با اسارت می کند تفسیر و معنا زینب است

باشهامت چون اسارت گشت توأم، عقل گفت
آن که در دنیا نظیرش نیست پیدا زینب است

شد رقم پرونده اسلام با خون حسین
آن که با خون سر خود کرد امضاء زینب است

شاعر ژولیده می گوید به آواز جلی
بین زنها بهترین زن بعد زهرا زینب است                                  آقای ژولیده نیشابوری

ــــــــــــــــــــ
انتِ بعد البتول افضل من قد      حملتهن فی البطون النساء            علامه سردار کابلی

شیرمرد بیشۀ شام بلا...

کیست جز زینب صفای عالمیْن                       کیست چون زینب طرفدارِ‌حسین

کیست جز زینب انیسِ روحِ عشق                       مرحمِ زخمِ دلِ مجروحِ عشق

کیست زینب «زینِ اب» در شأن اوست               اهل عالم جملگی را آبروست

کیست زینب کیست این جانباز عشق          او که زهرایی است مدفون در دمشق

کیست جز زینب علی را نورِ عین                  کیست زینب صاحبِ قلبِ حسین

کیست زینب آیتِ مُظهَر شده                          کیست زینب لاله‌ای پرپر شده

کیست زینب راحت روحِ حسین                              ناخدای کشتی نوحِ حسین

کیست زینب باغبان باغ عشق                       بر دلش یک آسمان از داغِ عشق

http://salaamonline.blogfa.com/post-860.aspx

از دست غیبت تو شکایت نمی­ کنم!

ای کاش که این در به کلیدی برسد
با سردی دی، سبزه ی عیدی برسد
                          این جمعه سیاه بود و آن جمعه سیاه
                           ای کاش که جمعه ی سپیدی برسد           از بیژن ارژن

شب نیمۀ ماه رجب؛ شب دعا و ابتهال و تقرب به خدا. میرزا جواد ملکی تبریزی در المراقبات می فرماید که: الاهم فی الدعاء ان یعرف المدعو و یرجو اجابته و الاغلب فی معرفة الله مبتل بالتنزیه الصرف الملازم للابطال و بعض ایضا ....... مهمترین چیز در دعا این است که انسان، دعاشونده (که همان خدا باشد) را بشناسد و امید اجابت و برآورده شدن دعا را داشته باشد، که اغلب (مردم) در باب شناخت خدا، گرفتار تنزیه صرف هستند که این ملازم ابطال(صفات و اسمای الهی) خواهد بود. بعضی از مردم هم گمان می کنند خدا چیزی توخالی و احاطه کننده بر همۀ هستی است که بالای افلاک ایستاده و اینها از راه دور آن خدای دور بالانشین را صدا می زنند یا بعضی گمان می کنند که هستی و خودشان توپر هستند و قوامشان به خودشان است(و خدا هم نقش خاصی در نگهداری هستی ندارد)...(المراقبات، چاپ نهاوندی قم، ص61)
اینکه آقای ارژن از جمعۀ سیاه حرف می زند، حقیقتی راستین است. هر سال و ماه و هفته و روز و ساعت و دقیقه و ثانیه ای که بدون ظهور و حضور عادی واسطۀ بین خالق و مخلوقات بگذرد، سیاه است. در زمان غیبت، هیچ چیز سر جایش نیست. همه چیر ناقص است. عبادتی که من و شما الان انجام می دهیم اگر در خلوص نیت مساوی با عبادتی باشد که شیعیان در زمان امام سجاد(ع) انجام می دادند، باز هم عبادت آنها ارزشمند تر است چون عبادتشان در زمان ظهور امام معصوم که واسطه بین خالق و مخلوقین است، انجام شده، چه رسد به عبادت افرادی که در زمان حکومت امام علی(ع) انجام می داده اند، که در آن زمان جایگاه آن واسطه(ع) به حقیقت خودش نزدیکتر بوده است. لذا عصر غیبت، کلا عصر نقصان است و حتی اگر برای کسی فرج شخصی روی داده باشد و برای او غیبتی در کار نباشد، باز هم چون مجموعۀ هستی گرفتار غیبت است، عبادت او ارزش عبادت عصر ظهور عمومی را ندارد. شاید یکی از معناهای «أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُم» همین باشد.
چون اگر عصر ظهور برسد، نفع اصلی بیشتر از هر کسی به خود ما می رسد و یکی از نفع هایش همین بالا رفتن عیار و ارزش عبادات و اعمال ماست. آدم عصر ظهور را درک کند و نمازش را فرادا و با خیالی مشوش بخواند و فقط روزی ده دقیقه نماز امام عصر(عج) را از تلویزیون ببیند هزار بار می ارزد به اینکه در عصر غیبت نمازهایش را به جماعت و هر وعده در حرم یکی از ائمۀ اطهار(ع) با حضور قلب کامل بخواند. نمی دانم آیا عمر لعنتی فعلی ما قد می دهد زمان ظهور را درک کنیم یا نه؟ و در ازل چه تقدیری برای زندگی ما قرار داده شده که چند سال از زندگی مان را در عصر غیبت باشیم و چند سالش را در عصر ظهور، و آیا اصلا زبانم لال، کل زندگی ما در زمان غیبت خواهد گذشت؟ خدا نکند. خب می شود گفت چیزی به نام رجعت داریم، ولی اولا کی گفته ما جزو رجعتی ها باشیم؟ ثانیا مزۀ زندگی عادی در عصر ظهور چیز دیگری است تا اینکه گور به گور شویم و بعد مثلا بر فرض محال! در عصر رجعت برگردیم و مزۀ زندگی واقعی را بچشیم.

* زیارت جامعه: مُقَدِّمُکُمْ أَمَامَ طَلِبَتِی وَ حَوَائِجِی وَ إِرَادَتِی فِی کُلِّ أَحْوَالِی وَ أُمُورِی : من شما را مقدم بر خواسته و حوائج و ارادۀ خودم در هر حال و هر امر قرار می دهم.

* یک شعر زیبا:
عشق یعنی اینکه زهرا هر سحر قبل از نماز            ساعتی محو تماشای علی می ایستاد

                   از علی سلیمانی(گویا در اصل، می ایستد است، ولی می ایستاد هم خیلی خوب است)

* عنوان پست از حافظ

* یک جملۀ خواستنی:

رؤیای من آن صبح باران خورده است که طلوع می کند آرام از پس ابرهای مشرق امیدواری    به نقل از: http://edalaatejahani.blog.ir/

* باغهای این حوالی را همه سرما زده/دور از خورشید هرگز حاصلی مرغوب نیست..............    مصطفی هاشمی نسب

سلام بر تو ای همدم غریبه های شهر...

امسال هم باز کثرت گناهمان
باعث شد که روز پدر را در غیبت پدر جشن بگیریم
مثل هر سال...

و باز باید شرمنده و سرافکنده
همچون فرزندان یعقوب بگوییم:
یابن الحسن!
یا ابانا! استغفر لنا ذنوبنا، إنا کنا خاطئین
مثل همیشه...

و او نیز با کرامت و بزرگواری خاص برترین پدر بگوید:
سوف استغفرلکم...
مثل همیشه...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
السلام علیک یا صاحب الزمان
السلام علیک حین تحمد و تستغفر
السلام علیک حین تصلی و تقنت و تعتکف!
دریاب یتیمان را

بچه ها عید جمعه تون تبریک و روز به درک واصل شدن معتمد عباسی ملعون هم مبارک، و طاعات قبول و اگه اعتکاف هستین بعد از دعای فرج و دعای های دیگه، لطفا ما رو هم دعا کنین. ما که-بازم مثل همیشه- دقیقۀ نود قضیۀ رفتن به اعتکاف به هم خورد:) :( و الحمد لله علی کل حال! متن بالا رو هم از کانال حوزه از نوشتۀ یکی از طلبه ها برداشتم و نمی دونم نویسنده ش کیه. خوشم اومد گفتم اینجا بزارمش بیشتر یاد یتیمی خودساخته و خودخواسته مون بیفتیم. همین. یا علی و یا زینب.

ای ظهورت حال ما را بهترین اردی بهشت

با تبریک میلاد حضرت امام جواد و حضرت امام امیرالمؤمنین علی(علیهما السلام و الصلوة) به حضرت بقیة الله(عجل الله فرجه و سروره) و همۀ شیعیان گرامی مولا علی (علیه السلام)؛ إن شاء الله بمانیم و این تبریک ها را در زمان ظهور حضرت به هم بگوییم. بگذریم:(
خلاصه به خاطر فنای نسبی ماه فروردین بی رونق امسال، و آمدن تقریبی ماه اردی بهشت یاد شعری افتادم که می گفت: ای ظهورت حال ما را بهترین اردی بهشت؛
بعد خواستم با همکاری گوگل اصلش را پیدا کنم که نشد و سر از یک وبلاگ الکی در آوردم:)
خلاصه شعری را خطاب به حضرت امام مهدی(علیه السلام) دیدم و گفتم آن را دوباره اینجا بگذارم؛ از الهام مظفری:

هی آسمان بیا و تو هم در خودت ببار

 امسال هم نیامد و تحویل شد بهار

  امسال هم بهار تو یعنی نیامدن

 حتی نیامده است کمی با دلم کنار

  تو از کجا شروع شدی از کجای شعر؟!

تو از کجا شروع شدی حس ماندگار!

 ای از تو پر شده هوس هفت سین من!

دارد دلم به شور می افتد در این حصار!

وقتی که در هوای کسی غوطه می خوری

  هر لحظه اش برابر قرنی ست انتظار!

 این لحظه ها غیاب تو را رنج می کشند

این لحظه ها که بی تو ندارند اعتبار

  تا کی کنار سفرۀ ما جات خالی است

 تا کی بریزم اشک تو را مثل آبشار

ارتباط موارد با مصادر

در اینجا چهل حدیث ناب از حضرت امام جواد(علیه السلام) آورده اند که بسی خواندنی است. البته شاید بهتر بود ترجمۀ بعضی هایشان تغییر می کرد. مثلا در ذیل این حدیث «مَنْ لَمْ یَعْرِفِ الْمَوارِدَ اعْیَتْهُ الْمَصادِرُ.» نوشته شده:
فرمود: هرکس موقعیّت شناس نباشد جریانات، او را مى رباید و هلاک خواهد شد.
در حالیکه موارد و مصادر به ترتیب جمع مورد و مصدر است و مورد ورودگاه و مصدر خروجگاه است. به زبان ساده این حدیث می فرماید اگر شناخت از ورودی امور نداشته باشی، در هنگام خروج، گمراه می مانی و همان عدم شناخت ابتدایی، موجب نابینایی نهایی ات می شود.

ای روح این جا مست شو، وی عقل این جا دنگ شو...

نبود چنین مه در جهان ای دل همین جا لنگ شو

از جنگ می‌ترسانیم؟ گر جنگ شد گو جنگ شو

ماییم مست ایزدی زان باده‌های سرمدی

تو عاقلی و فاضلی دربند نام و ننگ شو

رفتیم سوی شاه دین با جامه‌های کاغذین

تو عاشق نقش آمدی همچون قلم در رنگ شو

در عشق جانان جان بده بی‌عشق نگشاید گره

ای روح این جا مست شو وی عقل این جا دنگ شو

شد روم مست روی او شد زنگ مست موی او

خواهی به سوی روم رو خواهی به سوی زنگ شو

در دوغ او افتاده‌ای خود تو ز عشقش زاده‌ای

زین بت خلاصی نیستت خواهی به صد فرسنگ شو

گر کافری می‌جویدت ورمؤمنی می‌شویدت

این گو برو صدیق شو و آن گو برو افرنگ شو

چشم تو وقف باغ او گوش تو وقف لاغ او

از دخل او چون نخل شو وز نخل او آونگ شو

هم چرخ قوس تیر او هم آب در تدبیر او

گر راستی رو تیر شو ور کژروی خرچنگ شو

ملکی است او را زفت و خوش هر گونه ای می‌بایدش

خواهی عقیق و لعل شو خواهی کلوخ و سنگ شو

گر لعل و گر سنگی هلا می غلط در سیل بلا

با سیل سوی بحر رو مهمان عشق شنگ شو

بحری است چون آب خضر گر پر خوری نبود مضر

گر آب دریا کم شود آنگه برو دلتنگ شو

می‌باش همچون ماهیان در بحر آیان و روان

گر یاد خشکی آیدت از بحر سوی گنگ شو

گه بر لبت لب می‌نهد گه بر کنارت می‌نهد

چون آن کند رو نای شو چون این کند رو چنگ شو

هر چند دشمن نیستش هر سو یکی مستیستش

مستان او را جام شو بر دشمنان سرهنگ شو

سودای تنهایی مپز در خانه خلوت مخز

شد روز عرض عاشقان پیش آ و پیش آهنگ شو

آن کس بود محتاج می کو غافل است از باغ وی

باغ پرانگور ویی گه باده شو گه بنگ شو

خاموش همچون مریمی تا دم زند عیسی دمی

کت گفت کاندر مشغله یار خران عنگ شو

فصل شرابخواری

نگویمت که همه ساله می پرستی کن              سه ماه می خور و نه ماه پارسا می‌باش
حافظ نازنین
برخی «سه ماه» در این بیت را که همان فصل عبادت است(که به ضمیمۀ ده روز اول ماه ذی حجه، معمولا 100 روز داغ عبادت را تشکیل می دهد) رجب و شعبان و ماه رمضان گرفته اند، که به فتوای صریح حافظ، باید می خورد و غصه به دل راه نداد. باد چونین دو هزارت مه نوروز و رجب...

کدام توحید؟ شیطانی یا رحمانی؟

وسائل الشیعه[1] چیست؟
ارزنده ترین چیزی که انسان می تواند در دار دنیا در پی کسب معرفت و شناخت نسبت به آن باشد چه می باشد؟

طبیعتا بحث توحید و خداشناسی فوق العاده مهم و اساسی است و پس از آن هیچ گوهر معرفت و مرواید شناختی چون مقولۀ امام شناسی، دارای ارزش نیست. اما توحید در نگاه راستین و منظر حقیقی اش از امامت جدا نیست و کسی که توحید را بدون امامت بخواهد، توحیدش توحیدی شیطانی است. توحید وهابیت را تقریبا می توان توحید شیطانی نامید. در بهترین فرض-اگر مسئلۀ حسادت و تکبر شیطان را منتفی بدانیم و -بگوییم شیطان واقعا خدادوست بود و می خواست برای خدا شریک قرار ندهد و به قول برخی صوفی های شطحی، او غیور بود، باز هم مشرب توحیدی اش نفی وسائل و وسائط بود.
یعنی او می خواست بگوید-بنابر همان فرض مزبور-: خدایا فقط تو و دیگر هیچ!
اما خود خدا عقلش می رسید که اگر این گونه توحیدی بدردبخور بود دیگر خودش را پیش ملائکه ضایع! نکند، و بخواهد بر خلیفه اش سجده کرده و اطاعت کنند. شیطان دم از توحید خالص می زد-مثل وهابی های مفلوک و بیچارۀ دوران ما[3]-؛ و امر خدا به طاعت و اطاعت از جانشین زمینی خدا را نپذیرفت. حتی وقتی خدا به وی فرمود: «إنی أحب أن أطاع من حیث أرید و لا من حیث ترید»(من دوست دارم آن گونه که می خواهم اطاعت شوم، نه آن گونه که تو می خواهی» او باز هم اصرار بر توحید صرف و صرف توحید کرد. خدا هم بهش گفت: برو گورت رو گم کن.

رجب؛ ماه خدای علی و ماه علی خداست. ماه دو ماه. یک ماه واجب و یک ماه ممکن. به تثنیۀ عربی می شود: ماهان![2] ماهستان است اصلا این ماه.[4]
روزگاری که آقا بیاید، و حکومت جهانی عدالت سرتاسر گیتی را در بر بگیرد، قواعد بازی هم عوض می شود. یکی اینکه تقویم های مردم جهان، قمری می شود. نه اینکه لزوما بقیۀ تقویم ها مثل شمسی و میلادی و... از بین بروند. ممکن است باقی بمانند چنانکه لزومی هم ندارد همۀ زبان های دنیا از بین برود و همه به عربی سخن بگویند. اما زبان رسمی، عربی می شود.

خصوصیت رسمی شدن تقویم قمری این است که این تقویم با عبادت که هدف آفرینش است سازگار تر است و انسان با شنیدن ایام قمری بیشتر به یاد عبادت می افتد تا معادل های دیگر. گاهی که در کوران زندگی گم می شویم یک دفعه تلویزیون را روشن می کنیم و می بینیم که می گوید فردا ابتدای ماه رجب یا شعبان است. ماه رمضان و ماه محرم و تا حدود کمتری ماه ذیحجه به علت های خاصی، از مدتی قبل از آمدنشان مطلع می شویم. اما مثلا ماه رجب از ماه های خاص سال است که به قول فیلم اخراجی ها، در باب فاتحه شب چهارشنبه و غافلگیری اموات!!! بسیاری از ما مردم نسبت به آمدنش غافلگیر می شویم و دلمان می شکند از عدم رفتن به پیشوازش.
سال قمری با ماه محرم آغاز می شود،[5] ولی عارفان و عابدان، چنانکه ابتدای هفتۀ عبادی شان، جمعه است، ابتدای سال عبادی شان، از یک جهت ابتدای ماه رجب است(شیخ عباس قمی از این جهت، اعمال سال را در مفاتیح قشنگش، از ماه رجب آغازیده است) و از جهتی دیگر، پس از شب های قدر.

یکی از ویژگی های ماه رجب، اختصاص دو سویۀ آن به خدای علی اعلی و حضرت امام علی است. در این ماه عبادت، از این جهت که معرفت و تفکر خود از برترین انواع عبادت است. اندیشه و مطالعه پیرامون اینکه ربط توحید با امامت چیست؟ خالی از لطف نیست و اینکه جایگاه امام(که مصداق اتم خلیفة الله است) در نردبان توحید به چه گونه است؟ بسی فایده مند است. خود خدا فرموده: ابتغوا الیه الوسیلة[6]  یا در دعای توسل که اصلا این دعا برای همین قضیۀ توجه دادن به وسایل الشیعه صادر شده، می گوییم: فانکم وسیلتی الی الله[7] یا در برخی دعاهای روزانۀ ماه رجب می خوانیم که: اللهم انی اسئلک بـ... وسائلک المنیفة؛
یعنی اینکه، امامت رکن توحید است و توحید بدون امامت، در واقع کفر و زندقه است و فقط از حیث ظاهر، احکام مسلمانی بر کسانی که معتقد به توحید زبانی باشند جریان خواهد داشت و خدای آنها در واقع خدا نیست.[8] در زیارت جامعه، ائمۀ اهل البیت را ارکان توحید می خوانیم، منصبی که خداوند بدانها داده است(ارکان توحیده) و می گوییم هر که می خواهد(در واقع) خدا را یکی بداند این را از سوی شما گرفته است.(من وحده قبل عنکم). شواهد در این باب زیاد است و لازم نیست مثلا از حدیث سلسلة الذهب یاد کنیم که «لا اله الا الله» دژ محکم الهی و حصن حصین او معرفی شده، به شروطش از جمله امامت، و در حدیث دیگری، خداوند دژ محکم و حصن حصینش را ولایت آقا امیرالمومنین(ع) خوانده است(ولایة علی بن ابی طالب حصنی).
این مسئلۀ توحید ولایی یا ولایت توحیدی در مجموع ارزنده ترین دانستنی و شناخت و معرفت یک شخص در تمام طول زندگی دنیوی اش می تواند باشد که در عوالم پس از دنیا به مرور جلوه ها و حقایق آن را خواهد فهمید.

ـــــــــــــــــــــــ

[1]. مقصود کتاب وسائل الشیعه، اثر فاخر مرحوم حرّ عاملی(متوفای 1104ق) نیست، چنانکه منظور از آن کتابی از همین نام از محقق اعرجی(متوفای 1227ق) هم نیست. چند سال قبل نوشتاری از استاد رسول جعفریان خواندم که از استادشان مرحوم سید محمد علی روضاتی به نقل از مرحوم امیری فیروزکوهی، صائب شناس شهیر، نقل می کرد که با استعمال تعبیر «پیامبر اسلام» مخالفت ورزیده و شیوع آن را کار خاورشناسان می دانست. اما به نظر من درست است که تعبیر رسول الله، عام تر است و حضرت(صلی الله علیه و آله و عجل فرجهم) رحمة للعالمین است، اما تعبیر پیامبر اسلام، به معنای پیامبر دین اسلام، است و همین را می رساند نه اینکه نفی سایر جهات را کند. حال آیا می شود گفت، وسائل الشیعه، تعبیری ضیق است و چه اشکالی دارد همان گونه که به یمن برکت ائمه(ع)، همۀ هستی امکانی، روزی داده می شود، حضرات را وسائل المسلمین و حتی وسائل المخلوقات بدانیم و بخوانیم؟

[2]. ماهان شهری است تقریبا در 20 کیلومتری کرمان، مدفن شاه نعمت الله ولی. همچنین ماهان وقتی در کتاب های جغرافیایی و فتوح البلدان ذکر می شود مقصود از آن، نهاوند همدان و دینور کرمانشاه است، که عرب آنها را ماه کوفه و ماه بصره می گفته است و به صورت تثنیه: ماهان. خراج و مالیات این دو شهر به آن دو شهر واصل می شده است.
[3]. به شیطون میگن چیکار می کنی؟ میگه: نصف هفته رو توی آمریکا و اروپا درس میدم. میگن: خب بقیه روزا رو کجایی؟ میگه: میام ایران! کلاس دارم، در حال ادامه تحصیل هستم!(البته از حیث رفتار کار ندارم. ولی از حیث اعتقادات، ادامۀ تحصیلات شیطون حتما جایی جز عربستان نیست.)
[4]. در حدیثی هست که «رجب شهر الله» یعنی ماه رجب، ماه خداست و در حدیثی هم هست که امام علی(ع) فرموده است: «رجب شهری» ماه رجب ماه من است.
[5]. جهان خونریز بنیاد است، هشدار!(بیدل)
[6]. ربطی به «ما نعبدهم الا لیقربونا الی الله زلفی» ندارد.
[7]. مسئلۀ مفرد آمدن وسیله برای جمع فعلا بماند و هو من الطف الظرائف.
[8].
* این فقط برای وهابیت نیست. سنی هایی هم که ائمه را دوست دارند ولی برای ائمه جایگاهی در نردبان توحید قائل نیستند هم توحیدشان شبه شیطانی است و خدایی که می پرستند خدای واقعی نیست. عرفی شیرازی: «برافکن پرده تا معلوم گردد/که یاران دیگری را می پرستند.»؛

* خود ما شیعه ها هم در اصل قبول ارتباط امامت با توحید، و ربط طاعت و اطاعت ائمه به طاعت و اطاعت خدا، اگر چه سعادتمند هستیم ولی بسته به نوع نگاه خود ممکن است خدایی را بپرستیم که غیر از خدای واقعی باشد.
* روزی نزد میرزا جواد آقا ملکی سخن از یک نفر رفت. ایشان-که هم عارف بود و هم مرجع تقلید و بهتر از ما مواضع غیبت را می شناخت- فرمود: «او آدم خوبی است، ولی خدایی که او می پرستد، خدا نیست.»
* جایی خواندم که روزی امام علی(ع) از بازار عبور می کردند که شخصی با دیگری حرف می زد و در میان حرف زدن قسم خورد به خدایی که آسمان های هفت گانه را حجاب خویش قرار داده. حضرت(ع) فرمودند: این کسی که به وی قسم خوردی، خدا نیست. خدا حجاب ندارد! او گفت: یا علی! با این حساب باید کفاره بدهم. حضرت فرمود: نه! تو به خدا قسم نخورده ای تا کفاره بر تو لازم شود.
* یک حدیث تنبه زا: «کلّما میزتموه باوهامکم فی ادقّ معانیه فهو مخلوق مثلکم مردود الیکم...الخ» هر آن چه که با ذهن خود، اگر چه در دقیق ترین معانی اش، نسبت به خدا تمییز دهید، ساخته ای چون خود شماست وبه شما بر می گردد(و خدا نیست)...
* اللهم عرفنی نفسک... الی آخر...
ـــــــــــــــــــ

خیلی درهم نوشتم:)

زبان فکر

یک سؤال:

شما با چه زبانی فکر می کنید؟

ــــــــــــــــــــ

إن شاء الله در لیلة الرغائب، همان شب رغبت ها و میل ها و کشش ها، شب گره زدن بند دل با نور هستی و پاره کردن گره های کاذب قلب، برای رفع گرفتاری های همۀ مخلوقات الهی به ویژه همۀ انسان ها و به ویژه تر برای ممکنِ واجب نمای عصر ما، حضرت صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه المبارک) دعا کنیم. البته ناگفته پیداست تحقق مورد اخیر، تحقق سایر موارد را هم دارد و می توان با یک تیر، چند نشان زد!

طیف الخیال

                                      واله م من که چو از خواب، تو بیدار شوی           زچه رو از سر چشمان تو مژگان خیزد؟

                                                            جدّای قمی در وصف مولا علی(علیه السلام)

زمانه بر سر جنگ است یا علی! مددی...

جَعَلتُ هذَا الشَّهرَ (رَجَبَ) حَبلاً بَینی و بَینَ عِبادی فَمَنِ اعتَصَمَ بِهِ وَصَلَ بِی ؛ (اقبال الاعمال، ابن طاووس، ج3، ص174)

خداوند مهربان می فرماید: ماه رجب را ریسمانى میان خود و بندگانم قرار داده ام؛ هر کس به آن چنگ زند، به وصال من رسد.

ـــــــــــ

ماه رجب، یکی از ماه های حرام می باشد و از اوقات دعاست. حتی در زمان جاهلیت نیز به این مطلب مشهور بوده و مردم آن زمان منتظر این ماه بودند تا در آن دعا کنند. هم چنین این ماه، ماهِ امیرالمؤمنین است، چنان چه طبق روایاتْ شعبان ماهِ رسول خدا صلی الله علیه و آله و رمضان ماه خدای متعال می باشد(میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، المراقبات،)

ـــــــــــــــ

ما که بچه بودیم در منزل خود، انتظار آمدن ماه رجب را می کشیدیم و چند روز مانده به آمدن ماه، همه جا صحبت از این ماه شریف بود. شب اول آن برای مشاهده هلال رجب، در مسجد جمع می شدیم... این ماه، ماه استغفار و ماه عبادت و روزه است.(شهید مطهری)

ـــــــــــــــــــ

خوب است از فرصت این ایام متبرک ماه رجب برای توجه به لزوم تلاش در هر مرحله‌ای که هستیم و به هر کاری که مشغولیم، استفاده کنیم. به‌طوری که از ادعیه‌ی ماه رجب به دست می‌آید، بنده گمانم این است که این ماه، مقدمه‌ای برای ماه شعبان و بعد ماه رمضان است، این‌که این سه ماه، فرصتی برای خودسازی در طول سال و تأمین ذخیره و نیروی لازم برای حرکت عظیم زندگی و سرنوشت است. «اللهم اهدنی هدی المهتدین، و ارزقنی اجتهاد المجتهدین.» چنان که در این ماه میخوانیم، دعا کننده از خدای متعال به وسیله‌ی این دعاها درخواست میکند که به او نور هدایت بتاباند؛ او را تلاش و اجتهاد و کوشش بیاموزد و توفیق آن را به او بدهد - «و لا تجعل لی من الغافلین المبعدین» - و او را از غفلت برحذر دارد. یا در دعای دیگر این ماه میخوانیم: «اللهم انی اسئلک صبر الشاکرین لک و عمل الخائفین منک و یقین العابدین لک» اینها بالهایی است که یک انسان با آنها میتواند پرواز کند. صبر شکرگزاران، تلاش و عمل خائفان و یقین عبادتگران، ویژگی هایی است که هم در این ماه از خدا آنها را میطلبیم و درخواست میکنیم و هم از این ادعیه درس میگیریم که در این ماه باید اینها را در خودمان فراهم کنیم.
شاید در ماه شعبان، بتوانیم با ذخیره‌ای که از این ماه گرفته‌ایم، آن مناجات پرسوز و گداز و پر مضمون را با نفس حقیقی بخوانیم - نه‌فقط الفاظ آن را مرور کنیم - و حقیقتاً از دل، با زبان آن مناجات با خدا حرف بزنیم، و اگر ان‌شاءاللَّه این همه فراهم شد، در ماه رمضان، آماده‌ی ورود بر سر سفره‌ی ضیافت الهی شویم و در اوج قله‌ی آن ماه، شایسته‌ی ورود به لیلةالقدر گردیم.(بیانات مقام معظم رهبری در دیدار مسئولان دستگاه قضایی؛ 23 دی 1371)

ـــــــــــــــــ

بزرگان و اهل معنا و اهل  سلوک، ماه رجب را مقدمه‌ی ماه رمضان دانسته‌اند. ماه رجب، ماه شعبان، یک آمادگاهی است برای اینکه انسان در ماه مبارک رمضان - که ماه ضیافت الهی است - بتواند با آمادگی وارد شود. آمادگی به چیست؟ در درجه‌ی اول، آمادگی به توجه و حضور قلب است؛ خود را در محضر علم الهی دانستن، در محضر خدا دانستن - «سبحان من احصی کلّ شیء علمه» - همه‌ی حالات خود را، حرکات خود را، نیّات خود را، خطورات قلبی خود را در معرض و محضر علم الهی دانستن؛ در درجه‌ی اول، این مهم است؛ و اگر این حاصل شد، آن وقت توجه ما به کارهایمان، به حرفهایمان، به رفت‌وآمدهایمان، به سکوتمان، به گفتنمان، بیشتر خواهد شد؛ توجه میکنیم که چه میگوئیم، کجا میرویم، چه اقدامی میکنیم، علیه چه‌کسی حرف میزنیم، به نفع چه‌کسی حرف میزنیم. وقتی انسان خود را در محضر الهی دانست، بیشتر متوجه کارها و حرکات و رفتار خود میشود. عمده‌ی اشکالات ما به خاطر غفلتی است که از رفتار و اعمالِ خودمان میکنیم. وقتی انسان از حال غفلت خارج شود، توجه کند که دارد دیده میشود، محاسبه میشود - «انّا کنّا نستنسخ ما کنتم تعملون» - همه‌ی حرکات او، کارهای او در محضر پروردگار است، طبعاً مراعات میکند. با این حالت، با یک طهارتی، با یک نزاهت و پاکیزگی ای، انسان وارد ماه رمضان شود - «شستشوئی کن و آنگه به خرابات خرام»؛ شستشوکرده وارد ماه رمضان شود - آن وقت در محضر ضیافت الهی حداکثر بهره را خواهد برد. ماه رجب را با این چشم نگاه کنید.
 در دعاهای ماه رجب که از ائمه (علیهم‌السّلام) مأثور است، انسان وقتی نگاه میکند، میبیند بیشتر این دعاها ناظر به جهات توحیدی است؛ پرداختن به عظمت الهی، به صفات الهی، خود را در مقابل این عظمت مشاهده کردن، راه روشن را به سوی پروردگار شناختن، دانستن و به آن میل و رغبت پیدا کردن. یکی از خصوصیات دعاهای ماه رجب این است: توجه دادن به توحید، توجه دادن به خدا، به اسماء و صفات الهی. این ماه را باید قدر دانست. اول این ماه، متبرک است به ولادت امام باقر (علیه‌السّلام)؛ آخر این ماه، متبرک است به بزرگترین حادثه‌ی تاریخ؛ یعنی بعثت پیغمبر. در نیمه‌ی این ماه، جوانان ما سالهائی است که این سنت حسنه را در کشور  رائج کرده‌اند؛ سنت اعتکاف را، رفتن در مساجد را، روزه گرفتن را. واقعاً چقدر منظره‌ی زیبا و معطّری است که جمع کثیری از جوانهای ما برخلاف سیره‌ی متعارف جوانهای دنیا که غرق در شهوات و تمایلات نفسانی هستند، روزها و شبهائی را روزه بگیرند؛ بروند در یک مسجدی بنشینند، اعتکاف کنند؛ شب و روزشان را ذکر و فکر و شنیدن معارف الهی و شنیدن احکام و مذاکره‌ی علم حقیقی - که علم توحید است - قرار دهند؛ این خیلی چیز مهمی است. اینها از برکت انقلاب است. قبل از انقلاب، ما در این ایام نیمه‌ی ماه رجب ندیده بودیم یا خیلی بندرت میدیدیم که کسانی بروند اعتکاف کنند. غالباً همه‌ی ماها، همه‌ی مردم غافل بودیم از این روزنه‌ی رحمت الهی. بنده در مشهد که اصلاً ندیده بودم؛ در قم هم یک تعداد معدودی، یک چند نفر طلبه در مسجد امام[حسن عسکری علیه السلام] میرفتند و ایام نیمه‌ی ماه رجب اعتکاف میکردند. امروز شما نگاه کنید؛ نه فقط مساجد جامع، نه فقط مساجد بزرگ، نه فقط در یک شهر و دو شهر، بلکه در همه‌ی کشور، در همه‌ی شهرها، در همه‌ی مساجد، جوانهای ما، مردان ما، زنان ما، دختران ما، پسران ما میروند صف میکشند، اسم مینویسند، برای اینکه به آنها فرصت داده شود که در این مسجد، در آن مسجد، سه روز روزه بگیرند و اعتکاف کنند؛ این خیلی برای یک ملت حائز ارزش است، این خیلی مهم است. اینها هست. این ماه رجب است؛ از این فرصتها استفاده کنید. جوانها! شما بیشتر استفاده کنید. دلهای پاک شما، جانهای باصفا و نورانی شما آماده‌ی تلألؤات و تشعشعات رحمت الهی و توجهات الهی است؛ این را قدر بدانید.
 آنچه یک ملت از این طریق و از طرق معنوی به دست میآورد، یک پشتوانه‌ای میشود، ذخیره‌ای میشود برای اینکه بتواند در همه‌ی میدانهای زندگی، با اراده‌ی راسخ و با عزمِ مقاوم در مقابل مشکلات پیش برود؛ بن‌بستها را باز کند، کارهای بزرگ انجام دهد. پشتوانه‌ی همه‌ی اینها، این معنویت است. کسی مثل امام بزرگوار ما که یکتنه وارد شد و توانست به برکت عزم و اراده‌ی راسخ و ایمان و توکل، همه‌ی ملت را بسیج کند و این حرکت عظیم را راه بیندازد، بیش از هر چیز متکی بود به همان جوشش قلبی، معنوی، روحی، توکل، معرفت، عبادت.(بیانات رهبری در دیدار اقشار مختلف مردم از استان‌های مازندران، گیلان، گلستان و کهگیلویه و بویراحمد؛ 25 اردیبهشت 1392)

ــــــــــــــــــــ

فضیلت ماه مبارک رجب؛ بدانکه این ماه و ماه شعبان و ماه رمضان در شرافت تمامند... کسى که یک روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خشنودى بزرگ خدا گردد و غضب الهى از او دور گردد و درى از درهاى جهنّم بر روى او بسته گردد و از حضرت موسى بن جعفرعلیه السلام منقول است که هر که یک روز از ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنّم یک ساله راه از او دور شود و هر که سه روز از آنرا روزه دارد بهشت او را واجب گردد و ایضاً فرمود که رجب نام نَهرى است در بهشت از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر هر که یکروز از رجب را روزه دارد البتّه از آن نهر بیاشامد و از حضرت صادق علیه السلام منقول است که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله فرموده که ماه رجب ماه استغفار اُمّت من است پس در این ماه بسیار طلب آمرزش ‍ کنید که خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را اَصَبّ مى گویند زیرا که رحمت خدا در این ماه بر اُمّت من بسیار ریخته مى شود پس بسیار بگوئید اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ(مفاتیح الجنان؛ محدث قمی، ذیل ماه مبارک رجب.)

ــــــــــ
دوستان مژده که آماده بساط طرب است/طرب ماست که خالی ز ملال و تعب است
هر کجا خلقت پاک است بشر یا که ملک/همه در وجد و سرورند که ماه رجب است           (احمد قائمی)

ـــــــــــــــــ

واعظی گفت در این ماه که ماه رجب است/توبه کردن نه عجب، توبه شکستن عجب است
گفتمش: ماه رجب گر چه مه توبه بود/فصل گل نیز مه باده و شور شغب است
سبب توبه و عشرت چو به هم گرد آیند/جنگ خیزد ز دو سو، چون دو مخالف سبب است
کار ترجیح به اجماع همه باده کشان/به کف ساقی زیبا رخِ دیبا سلب است
می حرام است و رجب نیز بود ماه حرام/می در این ماه چه نوشی، طرب اندر طرب است...(با پوزش: چه =چو)
ساعتی فارغ از اندیشه اگر یک نفس است/خلوتی خالی از اغیار اگر یک وجب است
خوشتر از مملکت روی زمین سر به سر است/بهتر از سلطنت دور زمان، روز و شب است...
                                                                                         (دیوان میرزا حبیب خراسانی؛ چ7، ص6و7)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به جز شعر اخیر که از دیوان میرزا حبیب شهیدی خراسانی نقل کرده ایم، بقیه را از سایت ها گرفته ام. اللهم عجل لولیک الفرح و الفرج فی هذا الشهر المفرح المرجب

رجب ماه امیرالمؤمنین است...

عجیب ترین «کتابخانه بدون کتاب» جهان

انسان‌ها را به جای کتاب‌ها بخوانید؛

کتاب خواندن و کسب تجربه کردن اتفاق خوبی است، اما گاهی کتاب خواندن طولانی می‌شود و شاید شنیدن تجربه‌ها بتواند تاثیر بهتری بگذارد.

مجله مهر - شراره داودی: کتاب‌ها این امکان را به ما می‌دهند تا از فضای ذهنی و تجربیات نویسنده آن‌ها باخبر شویم، اما اگر این امکان وجود داشته باشد تا به جای خواندن نوشته‌های برخی افراد پای صحبت‌های آن‌ها بنشینیم و درباره تجربیات‌شان بشنویم، اتفاق جالبی است. کتابخانه‌ای در دانمارک در تلاش است که به جز کتاب‌ها تجربیات افراد مختلف را در دسترسی قرار دهد و به این شکل شرایطی برای خواندن «کتاب‌های انسانی» را به وجود بیاورد.

در این کتابخانه خوانندگان در بخش عناوین می‌توانند تجربه‌ای را که می‌خواهند درباره آن اطلاعات کسب کنند را انتخاب و به بخشی بروند که فردی قرار است درباره موضوع صحبت کند. این افراد که به مدت ۳۰ دقیقه صحبت می‌کند و با عنوان «کتاب قرضی» شناخته می‌شود، می‌توانند هرکسی با هر شغلی باشند؛ کسی که مراسم ختم برگزار می‌کند، سیاستمدار و یا حتی یک کودک که داستان جالبی برای تعریف کردن داشته باشد. در این میان موضوعات شامل بحث‌های هولوکاست، جنگ عراق، المپیک، ورزش و مباحث مذهبی می‌شود.

این کتابخانه بر اساس ایده‌ای چند جوان دانمارکی در سال ۲۰۰۷ مشغول به کار کرده، آن‌ها معتقد بودند با این کار فرصت برقراری ارتباط به آدم‌هایی را می‌دهند که شاید هرگز در زندگی‌شان با چنین کسانی روبرو نشوند. این کتاب‌خانه که در آن از نژادها، فرهنگ‌ها و مذاهب مختلف حضور دارند، فرصتی برای گفت‌وگو وجود دارد که افراد مختلف بتوانند اعتقادات و نظریه‌های شخصی خودشان را به چالش بکشند. حالا از این شکل کتابخانه‌ها در کشورهای دیگر هم می‌توان پیدا کرد.

اما اولین باری که مجموعه‌ای از کشورها با این نوع از کتابخانه آشنا شدند، در جشنواره‌ای در کپنهاگ بود که یکی از بزرگترین جشنواره تابستانی در اروپاست. اما حالا مدتی است که بیش از ۵۰ کشور در این جشنواره حضور پیدا می‌کنند و کتاب‌های انسانی خود را به اشتراک می‌گذارند. زیبایی این نوع از کتابخانه این است که در هر نقطه‌ای از جهان می‌تواد برپا شود و افرادی که در ان حضور دارند، می‌توانند داستان‌های‌شان را در اختیار دیگران بگذارند.

یکی از کسانی که در کتاب‌خانه انگلستان به عنوان داوطلب حضور دارد، درباره این پروژه می‌گوید: «این کتابخانه‌های انسانی کمک می‌کنند که داستان آدم‌های مختلف دهان به دهان بچرخد و تجربه‌های دیگران را می‌شنویم که در شرایط مختلف چه کارهایی انجام اده‌اند یا چه تصمیم‌هایی گرفته‌اند. همچنین کمک می‌کند بتوانیم کلیشه‌ها و تعصبات خودمان را به چالش بکشیم.»
منبع: http://www.mehrnews.com/news/3579030

خرید از کتابفروشی عادتی که کهنه نمی‌شود

قدس/ فرهنگ/ خدیجه زمانیان: این روزها فروش آنلاین کتاب مثل سایر فروش‌های آنلاین طرفداران خودش را دارد. اگرچه لذت رفتن به کتابفروشی و انتخاب کتاب برای خرید، برای عده‌ای با خرید الکترونیکی قابل قیاس نیست اما دغدغه‌ها و دلمشغولی‌های زندگی مدرن، همراهی با مظاهر فناوری‌های نوین را هم می‌طلبد.

 شاید وجود مسائلی مثل نبود کتابفروشی در بعضی از شهرها بهترین دلیل باشد برای پاگرفتن کتابفروشی‌های آنلاین. آمارها نشان می‌دهد بیش از نیمی ‌از ناشران‌ به جرگه فروش اینترنتی وارد شده‌اند، با این حال هنوز هم فروش آنلاین کتاب به نسبت فروش آنلاین سایر کالاها، با استقبال چندانی از طرف مخاطبان مواجه نشده و گروه زیادی از مخاطبان، هنوز این نوع خرید را نمی‌شناسد.‌
سوال این است که آیا این عدم استقبال نشأت گرفته از بی‌توجهی جامعه به کتاب است یا هنوز فروش آنلاین کتاب رایج نشده و مردم به آن شناختی ندارند؟

 صرفه جویی در وقت و هزینه
محمدرضا کشاورزی مدیر اجرایی شهر کتاب آنلاین معتقد است تناسب فروش آنلاین کتاب بازخوردی است از فضای آفلاین آن و به همان میزان که نسبت پاساژهای موبایل چند برابر تعداد اندک کتابفروشی است در فروش آنلاین هم همین بی‌توجهی‌ها وجود دارد.‌
به اعتقاد کشاورزی با توجه به مسائلی مثل ترافیک و مشکلاتی که امروز دست به گریبان‌ کلانشهرها شده است، فروش آنلاین کتاب می‌تواند در زمان و هزینه مردم برای خرید کتاب
صرفه جویی کند.
وی می‌گوید: فروشگاه‌های کتاب هر چند هم که بزرگ باشند به دلیل محدودیت‌های مکانی، نسبت به فروشگاه‌های آنلاین، تنوع کم‌تری دارند. مثلاً در شهر کتاب آنلاین بیش از 149 هزار عنوان کتاب و کالای فرهنگی موجود است که شاید عرضه این تعداد کالا در فضای شهری و آفلاین ممکن نباشد، مگر در نمایشگاه کتاب تهران که آن هم سالی یکبار اتفاق می‌افتد و همه نمی‌توانند به نمایشگاه بیایند و خرید کنند.
کشاورزی فروش‌های آنلاین را با توجه به تنوع و در دسترس بودن کتاب برای همه مردم، فروش‌های بهتری می‌داند و می‌گوید: با ترویج فروش آنلاین کتاب، معضل نبود کتابفروشی در شهرستان‌ها و توزیع نامناسب هم که همیشه مطرح بود حل شده و همه مردم در هر جایی که هستند می‌توانند کتابی که مدنظرشان است، تهیه کنند.‌
کشاورزی در پاسخ به موضوع هزینه بالای خرید اینترنتی کتاب می‌گوید: در حال حاضر ناشران طرح‌های تخفیفی برای این نوع خریدها در نظر گرفته‌اند و اگر مشتری شهرستانی کتاب‌های بیشتری خریداری کند فقط ده درصد هزینه مبلغ ارسال را می‌پردازد.‌

 مراجعه به کتابفروشی بهتر است‌
اما محمد حسین‌زادگان، مدیر پخش کتاب ققنوس نظر دیگری دارد و معتقد است بهتر است مردم برای خرید کتاب به کتابفروشی‌ها مراجعه کنند. وی می‌گوید: من به عنوان مدیر پخش تعدادی از ناشران بر روی فروش آنلاین کتاب‌ها سرمایه گذاری نمی‌کنم، چون علاقه ندارم کتاب‌ها به صورت آنلاین به فروش برسد، بلکه بیشتر تمایل دارم کتاب‌ها از طریق کتابفروشی‌ها به مخاطب عرضه شوند.
حسین‌زادگان می‌گوید: اگر قرار باشد همه ناشران کتاب‌ها را از طریق سایت و آنلاین به فروش برسانند، پس کتابفروشی‌ها چه کاری انجام دهند؟ کتابفروشی‌ها در حال حاضر هزاران مشکل دارند و همین که با وجود این مشکلات عده‌ای از آن‌ها هنوز تغییر شغل نداده‌اند و مشغول کار هستند، جای قدردانی دارد. در این شرایط ناشران نباید تیشه به ریشه کتابفروشی‌ها بزنند.  مدیر پخش کتاب ققنوس ادامه می‌دهد: مطمئن باشید مردم اگر به کتابفروشی‌ها بروند بیشتر در جریان کتاب‌های جدید قرار می‌گیرند، چون کتاب در کتابفروشی بیشتر مجال دیده شدن و عرضه شدن دارد تا اینکه خریداری در منزل به دنبال یک عنوان کتاب باشد. کتابخوانی که به شیوه سنتی خرید کند و به کتابفروشی برود اطلاعاتش در مورد بازار کتاب و آثار جدید به نسبت کسی که آنلاین کتاب می‌خرد، بیشتر است.‌
حسین‌زادگان معتقد است کتاب با کالاهای دیگر فرق دارد و اگر میز، مبل، کت و شلوار و یا کالاهای دیگر را بشود به صورت آنلاین خرید و فروش کرد، کتاب محصول خاصی است که مردم ترجیح می‌دهند خرید و فروش آن را بیشتر به صورت سنتی انجام دهند و معمولاً هنوز هم از کتابفروشی خرید می‌کنند تا از طریق اینترنت. برای گسترش کتابخوانی بهتر است کتابفروشی‌های قدرتمندی داشته باشیم تا سایت‌هایی قدرتمند، چون هنوز نمی‌توان مدعی بود فروش آنلاین باعث گسترش کتابخوانی شود.‌

 آخرین حلقه زنجیر کتاب را حفظ کنیم
در فروش آنلاین به دلیل وجود هزینه ارسال و هزینه پست قیمت کتاب نسبت به قیمت پشت جلد گران‌تر است اما بعضی ناشران حتی برای فروش آنلاین هم تخفیف‌هایی گذاشته‌اند و این هزینه‌ها را از خریدار نمی‌گیرند. مدیر پخش کتاب ققنوس می‌گوید: به هر حال پیشرفت تکنولوژی تبعات خودش را دارد و خواه ناخواه فروش غیرحضوری را افزایش می‌دهد که ما هم به عنوان یکی از توزیع کنندگان نمی‌توانیم در مقابل این خواسته جامعه مقاومت کنیم، اما اگر کسی با ما تماس بگیرد و بگوید فلان محدوده است و چگونه می‌تواند کتاب دلخواهش را تهیه کند ما سعی می‌کنیم آدرس نزدیکترین کتابفروشی را به او بدهیم و راهنمایی برای خرید آنلاین در مرحله بعدی است.
وی ادامه می‌دهد: حتی برای اینکه مردم را ترغیب کنیم تا به کتاب فروشی‌ها بروند هزینه پست و ارسال خرید اینترنتی کتاب را بر خلاف بعضی ناشران حذف نمی‌کنیم.
حسین‌زادگان باز هم تاکید می‌کند: من معتقدم کتابفروشی به عنوان آخرین حلقه زنجیره کتاب به هر قیمتی باید حفظ شود‌ چون اگر کتابفروشی‌ها جمع شوند خود ناشران متضرر می‌شوند مگر چند درصد از گردش کتاب از طریق سایت‌ها انجام می‌شود؟‌
منبع: http://qudsonline.ir/detail/News/338090

گر کسی همتاش باشد هم وصی الله بُوَد...

السلام ای سایه ات خورشید ربّ العالمین/ آسمانِ عزّ و تمکین، آفتاب داد و دین

 مفتی هر چار دفتر، خواجه هر هشت خلد/ داور هر شش جهت اعظم امیرالمؤمنین

 عالِمِ علمِ سَلُونی، شهسوار لَوْ کشِف/ ناصر حق، نفس پیغمبر امام المتّقین

 صورت معنای فطرت، باعث ایجاد خلق/ اصل نسل آلِ آدم، نفس خیرالمرسلین

 صاحب یوفُونَ بِالنَّذر، آفتاب اِنّما/ قرّةُ العین لَعَمرِک، نازش روح الامین

 در جهان از راه حشمت چون جهانی در جهان/ در زمین از روی رفعت آسمانی بر زمین

 نقش بند کاف و نون از روز فطرت تا کنون/ ناکشیده چون مه رخسار تو نقش مبین...

 مثل تو ناورده ایزد در همه حالی محال/ ور بود ممکن نه الاّ رَحْمَة للعالمین

 آن که مداحش خدا همدم رسول الله بود

 گر کسی همتاش باشد هم رسول الله بود

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

چند بیت هفت بند به خط استاد فتحعلی نجابت شیرازی

روز ولادت پر خیر و برکت حضرت زهرای مرضیه(صلی الله علیها و آلها) و روز مادر و زن بر فرزند حضرت زهرا امام زمان ما حضرت بقیة الله(عجل الله فرجه و علیه صلوات الله) و بر همۀ شیعیان جهان مبارک باد.

از نگاه شیعه، حضرت علی(علیه و آله السلام) از همۀ خلایق و از جمله از تمامی پیامبران مقام و منزلتی برتر دارد سوای ختم رسل حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)؛ در باب مقام و منزلت حضرت زهرای اطهر نیز، اگر چه مطالبی در باب مقایسۀ مقام حضرت ایشان با سایر ائمه(علیهم السلام) وارد گشته، که فعلا کاری با آن بحث نداریم، اما این روشن است که حضرت زهرا مقامی بس بلند را حائز است که از مقام تمامی انبیای الهی-به غیر از حضرت محمد مصطفی(ص)- برتر است و بلکه کسب رتبۀ انبیای الهی به سبب پذیرش ولایت حضرت علی(ع) و شناخت حضرت زهرا(س) بوده است.
ائمه، نور واحدند و حضرت زهرا نیز با ائمه از جهات عدیده، وحدت نوریه را داراست ولی غلو در این باب این است که بگوییم به استناد برخی امور، مثل حدیث لولاک، مقام حضرت از مقام باب مکرم و شوی محترمشان والاتر است. چنانکه استناد به حدیث حجت بودن حضرت زهرا بر ائمۀ اطهار، برای برتری حضرت، نادرست است و شیوع آن در برخی جاها، مثل اذان؛ به تعبیر استاد ما شیخ عبدالله جوادی آملی، خلط تکوین با تشریع است. شئون و مرتبۀ هر چیز و هر شخص در جای خود باید محفوظ بماند و برداشت های ذوقی و احساسی و تعصبی در این زمینه ها ناکارآمد و غلط انداز است. از سوی دیگر دیدگاه برخی افراد از طیف فکری سید حسین مدرسی یزدی و برخی روحانیون اصلاح طلب و معتدل و مثلا مصلح و بعضا ملحد که یک گونه کوتاه نگری نسبت به منزلت معصومان است هم اشتباه است. دیدگاه های اهل سنت و به ویژه وهابیت هم در این باب که فقط خواندن و خندیدن دارد، و من لم یجعل الله له نورا فکلاهه فی پس معرکه و نفرین الله علیه.
خلاصه مقام حضرت را جز پدر بزرگوار ایشان و ائمۀ اطهار، کسی و لو پیغمبری اولوالعزم باشد نمی شناسد و تلاش دراین راه آب در هاون کوفتن است و گویا بهتر آن که انسان همین دورنمای مبهم و شگفت و متحیرانه را داشته باشد.
تشکر مجدد روز ولادت، و به امید درک زمان ظهور، و همکاری و مشارکت در ساخت بارگاه و ضریح و مزار حضرت فاطمۀ زهرا(سلام الله علیها).

سه تا دختر سر خوش!

دخترم فاطمه(زینب) 4 ساله- دو دختر دایی اش(ستایش و فاطمه زهرا-هر دو 7 ساله)

خانۀ بابابزرگ-فروردین 95/عکاس: علی(پسر پدر سوخته ام)

پیامبر صلی الله علیه و آله : اَلْبَناتُ هُنَّ الْمُشْفِقاتُ الْمُجَهِّزاتُ الْمُبارَکاتُ، مَنْ کانَتْ لَهُ ابْنَةٌ واحِدَةٌجَعَلَهَا اللّه ُ لَهُ سِتْرا مِنَ النّارِ، و مَنْ کانَتْ عِنْدَهُ ابْنَتانِ اُدْخِلَ الْجَنَّةَ بِهِما، وَ مَنْ کانَتْ عِنْدَهُ ثَلاثُ بَناتٍ أوْ مِثْلُهُنَّ مِنَ الاَْخَواتِ وُضِعَ عَنْهُ الْجِهادُ وَ الصَّدَقَةُ ؛
دختران ، دلسوز ، مددکار و بابرکت اند . هر کس یک دختر داشته باشد ، خداوند ، او را پوششى از دوزخ قرار مى دهد و هر کس دو دختر داشته باشد ، به خاطر آن وارد بهشت مى شود و هر کس سه دختر یا مانند آن خواهر داشته باشد ، جهاد و صدقه از او برداشته مى شود .
پ ن: امثال من که با این اعمال الکی و عبادت های در پیتی بهشت نمی ریم. مگه با داشتن دختر بهشت بریم:)

قسم به خط لب ساقی و دعای قدح...

شب نگردد روشن از ذکــر چراغ      نــام فروردیـن نیــارد گـل به بــاغ[1]

هیچ نامی بی حقیقت دیده‌ای؟      یا ز گاف و لام گل، گل چیده‌ای؟[2]

ــــــــــــ

1- گویا از نشاط اصفهانی.
2- از مولوی بلخی خراسانی.
3- عنوان از صائب تبریزی اصفهانی.

حافظ بد است حال پریشان تو...

نوبهار آمد و جهان بشکفت

زان تورا چه؟ چو نوبهار تو نیست

Metonymy!!!

لعنتیِ تیره گونِ حقه بازِ نیرنگ ساز...

با تو ام ای امیدکشِ شادی ستیزِ قیر نسبِ غم تبار...

سال نود و چهار...

عادت کرده بودم به ساز نا کوک ات، ای بی مروتِ سنگ دلِ تیره رخ...

با این وضع...

انتظار تو را نداشتم پنجم اسفند 94...

ماه ترین روز این سال سیاه...

مبادا خودت را جزو این سال سرد به شمار آوری. ..

فراموشت نخواهم کرد، ای روز سفیدِ رو سپید...

در فراقت زرگری آموختم...

...

إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ

قَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِیعَةُ وَ أُخِذَتِ الرَّهِینَةُ

وَ أُخْلِسَتِ الزَّهْرَاءُ

فَمَا أَقْبَحَ الْخَضْرَاءَ وَ الْغَبْرَاءَ یَا رَسُولَ اللَّهِ

أَمَّا حُزْنِی فَسَرْمَدٌ

وَ أَمَّا لَیْلِی فَمُسَهَّدٌ

وَ هَمٌّ لَا یَبْرَحُ مِنْ قَلْبِی...

دی طبیبـم دیــد و دردم را دوا ننـوشـت و گفت:

«خون دل میخور که این ساعت نمی‌یابم دوات»              خواجو