اُدنُ منّی اُدنُ منّی، کلّ ذنبٍ لک مغفورٌ سوی الاعراضِ عنّه!
فَمَا کُلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّى بِسُوءِ أَثَرِى، وَ لا نِسْیَانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِیمِ فِعْلِى، لَکِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُکَ وَ مَنْ فِیهَا وَ أَرْضُکَ وَ مَنْ عَلَیْهَا مَا أَظْهَرْتُ لَکَ مِنَ النَّدَمِ، وَ لَجَأْتُ إِلَیْکَ فِیهِ مِنَ التَّوْبَةِ.
فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِکَ یَرْحَمُنِى لِسُوءِ مَوْقِفِى، أَوْ تُدْرِکُهُ الرِّقَّةُ عَلَیَّ لِسُوءِ حَالِى فَیَنَالَنِى مِنْهُ بِدَعْوَةٍ هِىَ أَسْمَعُ لَدَیْکَ مِنْ دُعَائِى، أَوْ شَفَاعَةٍ أَوْکَدُ عِنْدَکَ مِنْ شَفَاعَتِى تَکُونُ بِهَا نَجَاتِى مِنْ غَضَبِکَ وَ فَوْزَتِى بِرِضَاکَ...
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اقْبَلْ تَوْبَتِى
خداوندا! این که بى پروا در حضور تو زبان گشوده ام، نه از آن است که از کار زشت خود بى خبرم یا عمل نکوهیده گذشته خود را فراموش کرده ام، لکن براى این است که آسمان و اهل آسمان و زمین و ساکنان آن پشیمانى مرا که آشکار کردم و توبه را که سنگر خود ساختم بشنوند.
شاید یکى از آنان به رحمت تو، بدحالى مرا دیده دلش بسوزد یا بر حال ناخوش من رقّت آرد، و درباره من دعایى کند که بیش از دعاى من در خور اجابت تو باشد، یا شفاعت او نزد تو مؤثرتر از شفاعت من بوَد و به سبب آن از خشم تو رهایى یابم و به خشنودى تو فیروز گردم...
پس بر محمد و آل او درود فرست، و توبه مرا بپذیر...
بخشی از دعای توبۀ صحیفۀ مبارکۀ سجادیه که فرموده اند در شب بیست سوم بخوانیم. خدایا از همۀ خطاها و لغزش ها و گناهان نابخشودنی ام طلب معذرت و بخشش و عفو دارم. به ویژه کوتاهی ها و تقصیر فراوان در حق حضرت صاحب الزمان گرفتارمان:(((
