تب‌نوشت‌ها

یک-
در ماه رمضان که ماه داغ دعا و مناجات است، بسیار به کسب توفیقات، آن هم به راحتی و در خوشی و سلامتی، تأکید شده است. با تعبیراتی چون یسر، یسار، عافیت، سلامت و غیره. انسان می تواند توفیقاتی به دست آورد ولی با سختی، می شود راه به مقصد ببرد ولی پس از فراز و نشیب بسیار، می شود ادب بشود ولی به وسیلۀ عقوبت و جلال الهی. اما کسب رزق و روزی و توفیق و ره به مقصد بردن و بار به منزل رساندن و ادب شدن از نوع جمالی و دیدار روی ماه خدا بدون گرفتاری در چاله ها و چاه ها، را جز فوز اکبر نمی توان نامید. خدا هم بر هر دو راه، یعنی فیض رسانی جمالی و جلالی تواناست و عرفای جلالی و جمالی زیادی داشته ایم که پرداختن بدانها و کیفیت حالاتشان خارج از این نوشتۀ الکی است.
دو-
آخر الزمان، دوران عجیب و غریبی است. از جهاتی مدح شده ایم از جهاتی قدح. فساد عالم گیر و بی نظیری که در هیچ دوره از ادوار بشر سابقه نداشته گریبانگیرمان است و از سوی دیگر رویش ها و وجود منابع نور و ایجاد ابزاری برای فراگیری هدایت عام نیز بدون هیچ نمونۀ سابق است و در نوع خود بی نظیر است. دولت نازنین آخر الزمانی امامان ما نیز در پس این دنیای دو رنگ که یک رویش جهنم و روی دیگرش بهشت است، بر سر کار خواهد آمد.
سه-
اینکه ظهور امام زمان علیه السلامی که همواره انیس غم و حلیف حزن و هم پیمان اشک خون آلودی است تا ظهور مبارکشان روی دهد و هم بشر به زندگی واقعی برسد و هم انتقام از بدکیشان تمام طول تاریخ گرفته شود، می تواند هم به صورت بسیار پیچیده و هزار مجهولی و با وضع بغرنج و مصداق واقعی فرج بعد الشدة، تحقق یابد و هم آن بهشت زمینی موعود می تواند خیلی دراماتیک و سهل و ساده و جمالی و دل شاد کن و باورنکردنی و جهان سومی باشد. اما خدایا به خدایی خودت قسم تو بر هر دو طریقش توانایی، و این نوع دوم به گمان بنده بسیار خوشمزه تر و لذیذتر است. اصلا اگر به لای قبای مبارکت بر نخورد، می گویم معمولا وقتی سختی از حد بگذرد خواه ناخواه فرج و گشایش سر و کله اش پیدا می شود، از این رو مزۀ همان فرض جهان سومی بیشتر است و تحقق گزینۀ شمارۀ یک، که هنری نیست رفیق بی رفیقان.
دولت آن است که بی خون دل آید به کنار/ور نه با سعی و عمل، باغ جنان این همه نیست:(((
چهار-
اللهم سهّل مخرجه... و افتح له فتحاً یسیراً