تب‌نوشت‌ها

«مهدی بیا که جهان در انتظار توست!»

این را با خط خیلی خوشی در شیشۀ پشتی ماشینش نوشته است. قاعدتا از این ماشین های چند صد میلیونی است. من چیز دیگری درباره اش نمی دانم. کلا ماشین شناسی ام ضعیف است و اگر نخندید می گویم تا همین چند سال قبل حتی پراید را با پژو قاطی می کردم. اگر پدرم وانت(و یک ماشین دیگر) نداشت حتی در شناخت اینها هم به اشتباه می افتادم. این ماشین هم از همین ماشین های گران است. چند صد میلیونی ها. دیگر نمی دانم اسمش چیست. قیمتش به میلیارد می رسد یا نه؟ صاحبش قمی است یا زائر است؟ قطعات یدکی اش در بازار ایران پیدا می شود یا نه؟ نمی دانم. فقط آن را در یکی از خیابان های قم دیدم.

بعد کمی با خودم فکر کردم. این آدم نه حالا بیاید از این پرایدهای در پیتی و پر هوادار(البته هواداری از سر اجبار) بخرد، اما می تواند یک ماشین شصت هفتاد میلیونی بخرد و زندگی اش هم بچرخد و لابد از رانندگی هم لذت ببرد. دیگر چه نیازی است که صدها میلیون پول زبان بسته را فدای این لگن!!! کند.

با بقیۀ پولش نه برای غریبه ها، که برای اقوامش که درمانده و گرفتارند قدم خیری بر دارد. بعدش ذهنم می رود به سوی اینکه واقعا این شعار با این ماشین می آید؟

انسان ها در زندگی دارای دردهای بسیار هستند و گویا! آیۀ قرآن است که انسان در رنج آفریده شده است. شاید کسی بگوید اتفاقا این دست افراد هم باید شعار مهدی بیا، مهدی بیا، را سر بدهند تا مشخص شود حتی این افراد هم از زندگی به رنگ فعلی کلافه بوده و اینها هم منتظر! آمدن آقا هستند.

من از این زاویه نمی نگرم. این را می دانم که خدا می تواند بدون توجه به رفتار و کردار ما در یک روز تمام مقدمات ظهور را فراهم سازد. اما بالاخره از باب سبب و مسببی هم که شده باید ما بجنبیم و در رفتار و کردار و گفتار خود اندکی مهدوی شویم تا آقا بیاید. وقتی وسیلۀ نقلیۀ من، مظهر اسراف است و شاید با ملحقاتی چون مال حرام و چشم و هم چشمی و... هم قاطی است، اینکه در پشت ماشینم شعری از گوگوش را بنویسم شاید بهتر باشد تا اینکه شعاری را بدهم که در عمل بر خلافش رفتار می کنم. یزیدی رفتار کردن و شعار حسینی سر دادن ظاهرا هووی هم اند!
جای بحث بیشتری دارد. می گذرم. اهل فن مثل همین کوثر خودی باید بحث کنند نه ابجد خوان بی سوادی چون من.