ای کوکب هدایت
شنبه, ۱ دی ۱۴۰۳، ۰۱:۰۵ ق.ظ
صبا سست میجنبی، آخر چنان رو/ که با ناله من کنی همعنانی
به زیر لب این نکته را از زبانم/ بگویی که: «ای مایه شادمانی
تو دوری و من در فراق تو زنده/ زهی سست عهد و زهی سخت جانی
به امید وصل تو هستم ولیکن/ کسی را مبادا چنین زندگانی...»
