تب‌نوشت‌ها

یکی از دوستانم کتابی نوشته در رابطه با زندگی به سبک انتظار؛ که خب مصادیق فراوانی از شواهد و مشاهد منتظرانه را در چرخۀ زیست راستین یک مسلمان و شیعۀ واقعی بیان کرده و مواردی را هم ندیده یا صلاح ندیده که بیاورد. فردا دحو الارض است و در دعای منقول از شیخ طوسی(ره) پیرامون این روز گریزی حجیم هم به قضیۀ انتظار می زنیم. یعنی فردا که جمعه است از باب روز خاص جمعه و تقارن با دحو الارض و نیز عمومات مرتبط با لزوم توجه به مقولۀ انتظار در هر روز و بلکه در هر دم! می توان فردا را روزی با عیار بالای انتظار برای کسانی دانست که سبک زندگی شان منتظرانه است. خوش به حال شیرین و تلخ و پر التهاب و بس آرامشان.

اللَّهُمَّ دَاحِیَ الْکَعْبَةِ وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ وَ صَارِفَ اللَّزْبَةِ وَ کَاشِفَ کُلِّ کُرْبَةٍ

أَسْأَلُکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ أَیَّامِکَ... أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ الْمُنْتَجَبِ فِی الْمِیثَاقِ الْقَرِیبِ یَوْمَ التَّلاقِ فَاتِقِ کُلِّ رَتْقٍ وَ دَاعٍ إِلَى کُلِّ حَقٍّ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ الْأَطْهَارِ الْهُدَاةِ الْمَنَارِ دَعَائِمِ الْجَبَّارِ وَ وُلاةِ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ...

اللَّهُمَّ وَ عَجِّلْ فَرَجَ أَوْلِیَائِکَ وَ ارْدُدْ عَلَیْهِمْ مَظَالِمَهُمْ وَ أَظْهِرْ بِالْحَقِّ قَائِمَهُمْ وَ اجْعَلْهُ لِدِینِکَ مُنْتَصِرا وَ بِأَمْرِکَ فِی أَعْدَائِکَ مُؤْتَمِرا

اللَّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلائِکَةِ النَّصْرِ وَ بِمَا أَلْقَیْتَ إِلَیْهِ مِنَ الْأَمْرِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ مُنْتَقِما لَکَ حَتَّى تَرْضَى وَ یَعُودَ دِینُکَ بِهِ وَ عَلَى یَدَیْهِ جَدِیدا غَضّا وَ یَمْحَضَ الْحَقَّ مَحْضا وَ یَرْفِضَ الْبَاطِلَ رَفْضا،

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَى جَمِیعِ آبَائِهِ وَ اجْعَلْنَا مِنْ صَحْبِهِ وَ أُسْرَتِهِ وَ ابْعَثْنَا فِی کَرَّتِهِ حَتَّى نَکُونَ فِی زَمَانِهِ مِنْ أَعْوَانِهِ،

اللَّهُمَّ أَدْرِکْ بِنَا قِیَامَهُ وَ أَشْهِدْنَا أَیَّامَهُ وَ صَلِّ عَلَیْهِ [عَلَى مُحَمَّدٍ] وَ ارْدُدْ إِلَیْنَا سَلامَهُ وَ السَّلامُ عَلَیْهِ [عَلَیْهِمْ‏] وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.

پ ن: ما را اگر چه به سان استاد نیلو سر و برگ ذکر منبع و مصدر نیست! ولی گاهی هم باید خرق عادت کرد.
عنوان از جناب صائب تبریزی است. وی اگر چه آن را در بستری دیگر ناظر به نفس ناطقۀ انسانی گفته!؛ ولی ما خطاب به حضرت خاتم الاوصیاء علیه السلام و الثنا آن را به کار بردیم.
خاصه اینکه هر جا که امام باشد، شهر و تمدن است و جایی که امام به صورت عارضی نباشد؛ مثل روزگار ما؛ می شود صحرا و ده و بیابان و خرابه؛ که زادگاه و نیز پرورشگاه جهل و نادانی و حماقت و بلاهت و سیاهی است.
دستور به لزوم هجرت از تعرب و پرهیز از بادیه نشینی و بدویت و روستازدگی نه سخنی نو که کلامی کهن است، ولی ما و گوش شنوا؟ هیهات، هیهات. ملا در مثنوی می گوید: ده مرو ده مرد را احمق کند...