العقل، ما عُبد به الرحمن....
امروز سیزدهم شوال است. سالگرد ارتحال مرحوم آیت الله العظمی بروجردی. ایشان 57 سال قبل؛ و بر اساس تاریخ شمسی 55 سال قبل؛ وفات نموده و در حرم حضرت معصومه(س) مدفون گشتند. برخی اشارات وجود دارد که ایشان آخرین مرجع تقلید عصر غیبت امام عصر(عج) است که دارای مرجعیت فراگیر جهانی می شود. به بیان دیگر پس از ایشان دیگر هیچ مرجع تقلیدی نمی تواند وسعت مرجعیت ایشان را بیابد و تا به حال نیز این گونه بوده و حتی امام خمینی نیز مرجعیتی به سان مرجعیت مرحوم بروجردی نداشت. خدا کند خیلی طول نکشد و زودتر آقا تشریف بیاورند از دست این امور راحت بشویم! البته در زمان ظهور هم بحث اجتهاد و تقلید و مراجع تقلید وجود دارد، ولی با تفاوت هایی نسبت به این دوره که دورۀ انسداد باب علم است به چند معنا.
گفته می شود آلبرت انشتین مکاتباتی پنهانی با مرحوم بروجردی داشته است و به مذهب شیعه گرویده است. البته حقانیت مذهب نورانی ما وابسته به شیعه شدن انشتین نیست و اگر امثال ابن سینا و انشتین و خواجۀ طوسی این گونه نبوده که مغز خارق العاده و دانش وافرشان آنان را بدوا یا در میانۀ راه به حقانیت مذهب ما رسانده باشد، عار و ننگی برای شان خواهد بود. اگر هم راه را یافته باشند خب تعجبی نیست. اصل در انسان های نابغه این است که مسیر درست را از مسیر نادرست تشخیص دهند و الا نابغگی بخورد توی سرشان که وزر و وبالشان خواهد بود و افراد عامی دور افتاده ترین روستاهای بورکینافاسو بر اینان ترجیح دارند. البته خب رسانه های جهانی که معنویت گریز هستند معمولا با جعل سند یا هر راه دیگر، سعی در انکار وقایعی چون ره یابی بزرگان دارند. ولی در هر حال بیت مرحوم بروجردی این ارتباطات را تایید کرده است.(اینجا)