تب‌نوشت‌ها

پاسخ:
شراب روحانی منو یاد اون شعر "ساقیا بده جامی زان شراب روحانی" شیخ بهایی می ندازه...
اما کلا چند وقته کودکانه از هر چی لفظ روحانی داشته باشه متنفرم!
بهتره بریم همون مخمس شیخ بهایی رو بخونیم که شعر خیالی بخارایی-یا هلالی جغتای- رو تخمیس! کرده....
خواهد به سر آید، شب هجران تو یا نه؟
ممنون از نظر شما نیز هم!

پاسخ:

پاسخ:
یادتان می آید شعری را که در کتاب فارسی راهنمایی یا دبیرستان(دقیق خاطرم نیست) می خواندیم که: آن یکی مردی به کشتی در نشست... بعد طعنه به کشتیبان زد که نحو نمی دانی و نیم عمرت بر فنا.... وقتی هم که طوفانی آمد و کشتی به تبع دریای مشوش، کژ و مژ شد، ناخدا-که البته با ناخدای برخی دیگر فرق دارد:)- گفت: هیچ دانی آشنا کردن؟ بگو.... و یکسره عمر ملعونت بر فنا.
انوری اگر قصاید و هزلیات و خبیثاتش که آن هم از حیث شاعری غوغا می کند را حذف کنیم یک شاعر فوق العاده است.
بسیار به گردن سعدی و حافظ و هر غزل گوی دیگر حق دارد.
در قطعات استاد ابن یمین و سعدی و ایرج میرزا(!) و پروین است.
در قصیده که برتری وی: قولی است که جملگی بر آنند.
نظر الکی من این است که او از حیث شاعری به راحتی بر حافظ و حتی بر سعدی برتری دارد.
اگر منسوب به خودش نبود که در مورد فردوسی فرموده بود: "او نه استاد بود و ما شاگرد. او خداوند بود و ما بنده" با خیال راحت می گفتم: انوری بر فردوسی هم سر است.
نمی دانید چند کیلو کم کردم وقتی کتاب مفلس کیمیا فروش دکتر شفیعی را خواندم:(((
هر صفحه و بلکه هر خطش تیغی به قلبم بود.
انوری خیلی خطا داشت ولی این کتاب حقش نبود.
نمی دانم دکتر در قیامت در برابر انوری عذر و بهانۀ این حجم فجیع بی انصافی را چه خواهد آورد؟
نمی گویم انوری نخوانید. اما اگر خواستید بخوانید بدون هیچ مطالعه ای پیرامون زندگی اش به خواندن اشعارش بپردازید. ترجیحا اول-و حتی فقط- غزلیاتش.
بعد خواستید زندگی اش را هم بخوانید.

بی شک از حسنش ندارد آگهی!/هرکه در عشقم ملامت می کند

ببخشید از جسارت به محضر شمایی که در عرصۀ ادب و شعر و نثر در حکم استاد هیچ مدانی چون بنده هستید.

پاسخ:
کاش من حافظه ی شما را داشتم. ما من خیلی خیلی اوراقی است.
ببخشید که اگر کمی لحن امرانه داشت جواب نظر قبلی. نمی نوشتم بهتر بود. به خصوص شما سید هستید و سیدها با بقیه فرق دارند.
منظور من نبود که شما اهل تأمل و اندیشه نیستید. اما خصلت ما غیر معصومین است که گاهی به سبب خوشامد مان از یک نفر در هنگام خواندن حرف های وی، دقتی را که باید داشته باشیم نداریم.
ببخشید جدا.