ره یافته در زلف دل آویز کجت
القصه به راه کج فتادهست دلم
ما در خور او نهایم، لیکن
با این همه هم امیدواریم
من خراب نگه نرگس شهلای توام
بی خود از بادهٔ جام و می مینای توام