یک عمر می توان سخن از زلف یار گفت...
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی...
استاد غلامرضا شکوهی در آستانه میلاد مولای خود حضرت امام رضا علیه السلام درگذشت.
آخرین سروده مرحوم غلامرضا شکوهی در مدح امام رضا علیه السلام:
مضمون بـــکر غیـــر تو پیــدا نمی کنم/
تا مدح توست،لب به سخن وا نمی کنم
معنای پاک اسم تو در هیچ واژه نیست/
مــن با پیاله دست به دریــا نمـی کنم
در وصفت آستین سخن را به هیچ روی/
صد سینه حـــرف دارم و بـالا نمی کنم
آنـقدر سـر بلنــد بر ایـــوان نشستـه ام/
کز خانـه هم به جــز تو تمـاشـا نمی کنم
من ذره ام که خانه خورشید خویـش را/
از هیچـکس بجــز تو تقاضــا نمـی کنم
ای گنبد همیشه مطهر به عطــر اشک/
جــز در حــریم کوی تو مــاوا نمـی کنم
در آستان بخشش تو چون حضور شمع/
جز با سرشک و شعله مدارا نمی کنم
نامم اگر "غلام رضا" هست خویش را/
بــا نـــردبان اسم تــو بـــالا نمـی کنم
منکر این نمی تونیم بشیم که شعر معاصر در مورد حضرت امام رضا علیه السلام محتواهای جدید و نگاه های نوین و بدیعی داره همون طور که قالب های متنوع و ردیف و قافیه های غیر مسبوق به سابقه ای رو تو شعر معاصر رضوی ع میشه دید.
ولی افول معنوی معارفی شعر معاصر رضوی ع و اکتفا کردن به ظواهر صحن و سرا و گلدسته و کفترای حرم هم غیر قابل انکاره....
که البته به نظر الکی من دو دلیل عمده داره.
اولش عمومیت بیشتر شعر و افزایش کمّی اشعار پیرامون حضرت امام رضا علیه السلامه.
و دومش هم فاصله علمی زیاد بین سواد دینی و نگاه معارفی و امام شناسی شعرای پیر و جوون معاصر با شعرای گذشته س.
خدا مرحوم شکوهی رو رحمت کنه که جوهره اشعار رضوی اش، اغلب از این غبار معاصر فاصله داشت و از خانه هم به جز امام، تماشا نمی نمود!
....
پ ن: در هر حال خوش به حال شعرای رضوی ع
از قدیمیا تا معاصرا و حتی نیومده ها.
