در فراقت زرگری آموختم...
يكشنبه, ۲ اسفند ۱۳۹۴، ۱۰:۵۳ ب.ظ
...
إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ
قَدِ اسْتُرْجِعَتِ
الْوَدِیعَةُ وَ أُخِذَتِ الرَّهِینَةُ
وَ أُخْلِسَتِ الزَّهْرَاءُ
فَمَا
أَقْبَحَ الْخَضْرَاءَ وَ الْغَبْرَاءَ یَا رَسُولَ اللَّهِ
أَمَّا حُزْنِی
فَسَرْمَدٌ
وَ أَمَّا لَیْلِی فَمُسَهَّدٌ
وَ هَمٌّ لَا یَبْرَحُ مِنْ قَلْبِی...
دی طبیبـم دیــد و دردم را دوا ننـوشـت و گفت:
«خون دل میخور که این ساعت نمی‌یابم دوات» خواجو
آب‌گینه موسوی
