بهار ما، گلِ نرگس تویی و می آیی...

  چند ساعت دیگر بهار امسال هم تمام می شود و این فصل مثلا سبز هم به دوران سیاه غیبت تو ملحق می شود امام نازنین غایب و قائم و الآن صائم ما. بهار بی تو بهار نیست، پاییز است و زمستان است و بیابان است و خشکسالی و قحطستان طراوت.
پیرامون وجود عزیزت که آکندۀ گزند مباد گفته اند ای ربیع الانام گل و گلاب:

سرسبز ترین بهار، برگرد/مردیم! ز انتظار، برگرد
***
بهار اگر تو نباشی شبیه پائیز است
***
بهار، بی‌تو به رنگ غروب پاییز است
***
اى کاش که انتظار معنى مى شد/با آمدنت بهار معنى مى شد
***
طلوع مى کند آن آفتاب پنهانى/ زسمت مشرق جغرافیاى عریانى...
 کسى که سبزتر است از هزار بار بهار/کسى، شگفت کسى، آن چنان که مى دانى
***
بهار از پشت چشمان تو ظاهر می‌شود روزی
***
مولای‌ من‌ ای‌ از تبار آب‌ و باران/ روح‌ لطیف‌ سبز هر فصل‌ بهاران‌
***
تو بیا عزیز زهرا که تو سید جهانی/که تو هم بهار مردم که تو هم بهار جانی
***
ای بهار همیشگی بازآ / بی تو عمر بهار کوتاه است
***
ای آخرین بهار چرا دیر کرده ای؟! / ای مرد با وقار چرا دیر کرده ای؟
***
و حافظانه:
بهار عمر خواه ای دل وگرنه این چمن هر سال/چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هزار آرد
خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست/ساقی کجاست گو سبب انتظار چیست
مرغ زیرک نزند در چمنش پرده سرای/هر بهاری که به دنباله خزانی دارد
ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر/بازآ که ریخت بی گل رویت بهار عمر

رمضان ماه امام زمان(عج)

حدود 5 سال قبل به کلۀ پوکم زد از همسایگان یا دوستان پیرامون جلوه های ماه رمضانی مولای غایب از نظر و حاضر تر از حاضرمان، پرسش کنم و بعضی از همسایه های گرامی یا رفقای عزیز چیزهایی گفتند.
حضراتی که منت گذاشته و به این وب الکی ما سر می زنند اگر لطف کرده نظرشان را بگویند، در مقابل اسمشان درج می شود و حتما با توجه به درک و معرفت و نوع نگاهتان، بحث به جای خوبی می رسد ان شاء الله.

1- کل ماه! (دوست گرامی، آقا علی حقیقی)

2- دعای افتتاح(رفیق عزیز آقا نایب خودمان)

3-نزول ملائکه و روح بر امام زمان در شبهای قدر(همسایۀ گرامی سرکار خانم آب گینه)

4-

5-

6-

7-

8-

9-

10-

11-

12-

.......

لعن؛ آری یا نه؟

لعنت فرستادن بر دشمنان خدا، اصلا درست است یا نه؟ باید مفهومی باشد یا مصداقی و با ذکر نام می شود؟ فایدۀ لعن چیست؟ جایگاه لعن در هندسۀ دین اسلام کجاست؟ آیا لعن به صورت علنی جایز است یا نه؟ فلسفۀ لعن چیست؟ اگر با لعن کردن ما آسیبی به یک مومن برسد آیا ما مسئول آن آسیب و شریک جرم زیان وارده به وی هستیم؟
دو تن از دوستان نسبت به نظر یکی از همسایگان که با سانسور ما همراه بود، اظهار نظر کرده اند. خواستم در این باره بحث کنم. به ویژه با نزدیکی سالگرد کشته شدن عایشه به دست معاویه و قضیۀ لعن و سب یاسر الحبیب-که مثلا یک روحانی شیعی کویتی است- و داستان مباهلۀ آبروبر او، شاید بی مناسبت نبود این مسئله مطرح شود. اما حوصله نوشتن مفصل ندارم و مطلبی را که دقیقا هفتۀ قبل با یکی از مثلا دوستان در واتس آپ در این باره داشتم را اینجا می نویسم:

روزگار عجیب

گروهی دارند در صدها کیلومتر آن طرف از مرزهای ایران، جهاد می کنند و می جنگند و خون پاکشان به زمین ریخته می شود. هیچ شهری در ایران به سان قم شاهد تشییع جنازه شهدای مدافع حرم نیست. علت هم روشن است. افغانستانی ها و پاکستانی ها و هندی های ساکن ایران، در قم زیاد هستند و مزار شهدای مدافع حرم قم نیز عمدتا پذیرای این عزیزان است. یک روز قبل از ماه مبارک سه جوان افغانی شهید تشییع شد و من هم کمی زیر تابوت یکی شان را گرفتم و بر رشادت و جان بر کفی وی و دو هم رزمش مرحبا گفتم و مقدار زیادی هم به ترسویی و بزدلی خودم خندیدم. یکی از همسایه های ما که خودش طلبه است و پسرش هم طلبه بود، هم در همان ایام در سوریه شهید شد و در اوایل ماه مبارک، تشییع جنازه اش بود که من نشد بروم. ولی دخترم دوست داشت برود و با مادرش رفت. وقتی برگشت با ذوق و شوق در تلگرام برای خاله اش پیام صوتی فرستاد که خاله من رفتم تشییع شهید، با مامان، خوش گذشت!
خاله هم در جواب نوشته بود: آخه جوونای ما چرا خودشون رو به کشتن می دن. جوونای خودشون(یعنی عراقی ها و سوری ها) کجان؟ اونجا تجاوز غوغا می کنه.
طبیعتا دختر ما هنوز سواد خواندنش کامل نیست و فقط خودجوش بعضی کلمات را بلد است بخواند و این پیام را نمی توانست بخواند. پس خاله این را برای خواهرش فرستاده بود که مثلا بگوید بیهوده در این مراسم شرکت نکنید!
عیال ما هم یک جواب خیلی تند و تیز در دفاع از شهدای مدافع حرم و ضدیت با تفکر خواهرش نوشته بود. من که خواندم گفتم حرفت منطقی، ولی خیلی تند بود و نباید این طور می نوشتی. بیچاره خاله هه چند روزه جیکش در نمیاد!
همان گونه که برای فلسطین شایعه می سازند که همۀ فلسطینی ها ناصبی اند(در حالیکه سابقۀ تشیع در فلسطین یه سیزده قرن می رسد و همین الان گفته می شود حدود سی درصد جواانان فلسطینی در باطن شیعه اند و به سبب تفکر بستۀ دولت خودگردان، علنی اظهار عقاید نمی کنند) سوریه هم یک منطقۀ مهم منظومۀ شیعی است که برخی شهرهایش از صدر اسلام ماوای شیعه بوده و است. اما بعضی از سر پلیدی یا غفلت دست به شایعه پراکنی می زنند. در همین ایران ما و در عربستان و در مصر و در ترکیه-که بالاخره ام القرای جهان اسلام از این چهار منطقه خارج نیست- تجاوز کم نیست، لذا اگر در سوریه هم تجاوز باشد نه معلول جنگ فعلی است و نه به دفاع نکردن از حرم منسوب به حضرت زینب(سلام الله علیها) و شیعیان آنجا و حتی مظلومان غیر شیعی، ربطی دارد. اللهم ارزقنا البصیرة فی دیننا و دنیانا.

...

...

بر لب بحر فنا منتظریم ای ساقی...

یک-
در ماه رمضان که ماه داغ دعا و مناجات است، بسیار به کسب توفیقات، آن هم به راحتی و در خوشی و سلامتی، تأکید شده است. با تعبیراتی چون یسر، یسار، عافیت، سلامت و غیره. انسان می تواند توفیقاتی به دست آورد ولی با سختی، می شود راه به مقصد ببرد ولی پس از فراز و نشیب بسیار، می شود ادب بشود ولی به وسیلۀ عقوبت و جلال الهی. اما کسب رزق و روزی و توفیق و ره به مقصد بردن و بار به منزل رساندن و ادب شدن از نوع جمالی و دیدار روی ماه خدا بدون گرفتاری در چاله ها و چاه ها، را جز فوز اکبر نمی توان نامید. خدا هم بر هر دو راه، یعنی فیض رسانی جمالی و جلالی تواناست و عرفای جلالی و جمالی زیادی داشته ایم که پرداختن بدانها و کیفیت حالاتشان خارج از این نوشتۀ الکی است.
دو-
آخر الزمان، دوران عجیب و غریبی است. از جهاتی مدح شده ایم از جهاتی قدح. فساد عالم گیر و بی نظیری که در هیچ دوره از ادوار بشر سابقه نداشته گریبانگیرمان است و از سوی دیگر رویش ها و وجود منابع نور و ایجاد ابزاری برای فراگیری هدایت عام نیز بدون هیچ نمونۀ سابق است و در نوع خود بی نظیر است. دولت نازنین آخر الزمانی امامان ما نیز در پس این دنیای دو رنگ که یک رویش جهنم و روی دیگرش بهشت است، بر سر کار خواهد آمد.
سه-
اینکه ظهور امام زمان علیه السلامی که همواره انیس غم و حلیف حزن و هم پیمان اشک خون آلودی است تا ظهور مبارکشان روی دهد و هم بشر به زندگی واقعی برسد و هم انتقام از بدکیشان تمام طول تاریخ گرفته شود، می تواند هم به صورت بسیار پیچیده و هزار مجهولی و با وضع بغرنج و مصداق واقعی فرج بعد الشدة، تحقق یابد و هم آن بهشت زمینی موعود می تواند خیلی دراماتیک و سهل و ساده و جمالی و دل شاد کن و باورنکردنی و جهان سومی باشد. اما خدایا به خدایی خودت قسم تو بر هر دو طریقش توانایی، و این نوع دوم به گمان بنده بسیار خوشمزه تر و لذیذتر است. اصلا اگر به لای قبای مبارکت بر نخورد، می گویم معمولا وقتی سختی از حد بگذرد خواه ناخواه فرج و گشایش سر و کله اش پیدا می شود، از این رو مزۀ همان فرض جهان سومی بیشتر است و تحقق گزینۀ شمارۀ یک، که هنری نیست رفیق بی رفیقان.
دولت آن است که بی خون دل آید به کنار/ور نه با سعی و عمل، باغ جنان این همه نیست:(((
چهار-
اللهم سهّل مخرجه... و افتح له فتحاً یسیراً 

مهدی بیا که جهان در انتظار توست!

«مهدی بیا که جهان در انتظار توست!»

این را با خط خیلی خوشی در شیشۀ پشتی ماشینش نوشته است. قاعدتا از این ماشین های چند صد میلیونی است. من چیز دیگری درباره اش نمی دانم. کلا ماشین شناسی ام ضعیف است و اگر نخندید می گویم تا همین چند سال قبل حتی پراید را با پژو قاطی می کردم. اگر پدرم وانت(و یک ماشین دیگر) نداشت حتی در شناخت اینها هم به اشتباه می افتادم. این ماشین هم از همین ماشین های گران است. چند صد میلیونی ها. دیگر نمی دانم اسمش چیست. قیمتش به میلیارد می رسد یا نه؟ صاحبش قمی است یا زائر است؟ قطعات یدکی اش در بازار ایران پیدا می شود یا نه؟ نمی دانم. فقط آن را در یکی از خیابان های قم دیدم.

بعد کمی با خودم فکر کردم. این آدم نه حالا بیاید از این پرایدهای در پیتی و پر هوادار(البته هواداری از سر اجبار) بخرد، اما می تواند یک ماشین شصت هفتاد میلیونی بخرد و زندگی اش هم بچرخد و لابد از رانندگی هم لذت ببرد. دیگر چه نیازی است که صدها میلیون پول زبان بسته را فدای این لگن!!! کند.

با بقیۀ پولش نه برای غریبه ها، که برای اقوامش که درمانده و گرفتارند قدم خیری بر دارد. بعدش ذهنم می رود به سوی اینکه واقعا این شعار با این ماشین می آید؟

انسان ها در زندگی دارای دردهای بسیار هستند و گویا! آیۀ قرآن است که انسان در رنج آفریده شده است. شاید کسی بگوید اتفاقا این دست افراد هم باید شعار مهدی بیا، مهدی بیا، را سر بدهند تا مشخص شود حتی این افراد هم از زندگی به رنگ فعلی کلافه بوده و اینها هم منتظر! آمدن آقا هستند.

من از این زاویه نمی نگرم. این را می دانم که خدا می تواند بدون توجه به رفتار و کردار ما در یک روز تمام مقدمات ظهور را فراهم سازد. اما بالاخره از باب سبب و مسببی هم که شده باید ما بجنبیم و در رفتار و کردار و گفتار خود اندکی مهدوی شویم تا آقا بیاید. وقتی وسیلۀ نقلیۀ من، مظهر اسراف است و شاید با ملحقاتی چون مال حرام و چشم و هم چشمی و... هم قاطی است، اینکه در پشت ماشینم شعری از گوگوش را بنویسم شاید بهتر باشد تا اینکه شعاری را بدهم که در عمل بر خلافش رفتار می کنم. یزیدی رفتار کردن و شعار حسینی سر دادن ظاهرا هووی هم اند!
جای بحث بیشتری دارد. می گذرم. اهل فن مثل همین کوثر خودی باید بحث کنند نه ابجد خوان بی سوادی چون من.

انی قد رزقت حبّها...

1- عن أبی الحسن الأول ( علیه السلام ) قال قال رسول اللّه صلى الله علیه وآله وسلم : « إنّ اللّه اختار من النساء اربعاً : مریم و آسیة وخدیجة وفاطمة »/ الخصال للصدوق : ج ١ ، ص ٩٦ ، البحار للمجلسی : ج ١٦ ، ص ٢.

امام کاظم(ع) از پیامبر اکرم(ص) نقل می کند که حضرت فرموده است: خداوند از میان زنان، چهار زن را برگزید: مریم، آسیه، خدیجه و حضرت فاطمۀ زهرا(علیها و علیهن السلام).

2- عن عائشة قالت : ما غِرتُ على امرأة ما غِرتُ على خدیجة ، ولقد هَلَکتْ قبل أن یتزوجنی بثلاث سنین... / صحیح مسلم : ج ٧ ، ص ١٣٤

عایشه-علیها ما علیها- می گوید: غیرتی نشدم بر هیچ زنی مانند غیرتم بر خدیجه، وی سه سال قبل از اینکه او[حضرت محمد] مرا به همسری برگزیند، هلاک شد!!!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

الف) برای شرح اوج او چه گویم بهتر از اینکه / پیمبر همسر او باشد و زهراست فرزندش.(حضرت مولی الموالی امیرالمؤمنین علی علیه السلام هم داماد عزیزشه)
ب) بحث از «مفاضله» و رتبه شناسی اهل بیت(ع)، خیلی جالب نیست، ولی عند التحقیق مقام حضرت زینب کبری و حضرت معصومه از مقام حضرت مریم و حضرت آسیه و حضرت خدیجۀ کبری، بالاتره و البته مقام حضرت خدیجۀ نازنین هم خیلی بالاتر از مقام حضرت مریم و آسیه.
ج) خدایا شفاعت مادر نازنین حضرت زهرا رو روزی همۀ ما شیعه ها کن و عجل فی فرج ولده المطهر المبارک الزکی، حجة بن الحسن المهدی...
د) ادبت رو برم عایشۀ با ادب. به امید رجعت.

حضرت ابوعلی علیه السلام

                                      

از حضرت صادق از پدران گرامی ایشان علیهم السّلام نقل است که أمیر المؤمنین علیه السّلام روزى در فضاى مسجد نشسته بود و مردم گرد او جمع بودند که مردى برخاسته و گفت:
اى أمیر المؤمنین چطور مى ‏شود که شما در مکان و منزلت خدادادی بلندی هستید، در حالى که پدر شما در عذاب باشد؟
حضرت علیه السّلام فرمود:
مَهْ فَضَّ اللَّهُ فَاکَ وَالَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِیّاً لَوْ شَفَعَ أَبِی فِی کُلِّ مُذْنِبٍ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ لَشَفَّعَهُ اللَّهُ فِیهِمْ، 
خدا زبانت را ببرد! قسم به خدایى که محمّد را به پیامبرى مبعوث فرمود، اگر پدرم تمام گناهکاران زمین را شفاعت کند خداوند آن را مى‏ پذیرد،

أَبِی مُعَذَّبٌ فِی النَّارِ وَابْنُهُ قَسِیمُ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ؟
مگر مى‏ شود که پدرم به آتش در عذاب باشد و فرزند او قسیم بهشت و جهنّم باشد؟!
وَالَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ نُورَ أَبِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ لَیُطْفِئُ أَنْوَارَ الْخَلَائِقِ کُلِّهِمْ إِلَّا خَمْسَةَ أَنْوَارٍ نُورَ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه وآله) وَنُورِی وَنُورَ الْحَسَنِ وَنُورَ الْحُسَیْنِ وَنُورَ تِسْعَةٍ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ
قسم به آنکه محمّد را به پیامبرى مبعوث فرمود بى ‏شکّ نور پدرم (از بس زیاد است) در روز قیامت همه انوار خلایق؛ جز پنج نور: نور محمّد و نور من و نور حسن و نور حسین و نور نه فرزند از اولاد حسین را خاموش و بى‏ اثر مى‏ سازد؛
فَإِنَّ نُورَهُ مِنْ نُورِنَا خَلَقَهُ اللَّهُ تَعَالَى قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ آدَمَ (علیه السلام) بِأَلْفَیْ عَام‏.
زیرا نور او از نور ما است و خداوند آن را دو هزار سال پیش از خلق آدم آفریده است.
منبع:
الاحتجاج للطبرسی، ج‏1، ص230، و کنز الفوائد للکراجکی، ص 80، و بحار الأنوار للمجلسی، ج 35 ص 69.

ان شاء الله با نابودی وهابیت، زیارت مزار متبرک حضرت ابوحیدر علیه السلام در این دنیای فانی، و شفاعت این وصی بزرگوار حضرت ابراهیم خلیل الرحمن در سرای باقی نصیب همه مان شود صلوات.

یک معادلۀ ساده!

من که اصرار ندارم، تو خودت مختاری

یا بمـان یا که نرو یا نگهت می دارم!

ماه خدا

ای شوکت تداعی

ای ازدحام رشد...

با سبزتر شبان پر از غم

و نم

با روزهای خوش شادی و طرب!

در کار یک بسیج نهان در درون عمق

آمادگاه شورش سبزی تو ماه

...............................

بخشی از شعر «جنگل» مفتون امینی، شاعر دهه چهل، که دوست داشتم با تصرفی الکی، خطاب به شرق معنویت، ماه خوب خدایش بگذارم.

افطر، یفطر ، افطار

نوشتاری با عنوان:

ماه رمضان ، بهار دعا برای فرج امام زمان (عج)

ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش

من واقعا قلم بدی دارم. هنور هیچ وقت نشده از خودم متنی را بخوانم و خوشم بیاید. 6-7 تا کتاب الکی و فکر کنم بیش از صد مقاله الکی تر از من چاپ شده، ولی باید در انتشارات و مجله ای که اراجیف مرا چاپ می کند گل گرفت. جدای از فقر محتوایی و ضعف مضمونی، ظاهر نوشتاری و عبارت پردازی های من ضعیف و نازیبا و گنگ است. چون مستبد هم هستم راضی نمی شوم ویراستاران اراجیفم را دست کم از حیث صوری، اصلاح کنند. خلاصه هیچ گاه نشده چیزی بنویسم و خوشم بیاید. اما در فضای مجازی چند نفر را دیده ام که قلمشان به چشمم زیبا آمده و حس می کنم صرف وقت برای خواندن نوشته هایشان، حالا اگر نگوییم همۀ نوشته ها حداقل بیشتر نوشته هایشان، اتلاف وقت نیست.
نه اینکه در این نتستان غیر از این چند دوست عزیز و همسایه گرامی، کس دیگری خوب نمی نویسد. ولی نمی دانم خدا به من بی همه چیز لطف کرده که همین افراد اندکی را سر راهم قرار داده از خوشنویس ترین افرادی قرار داده که دیده ام. سفید کمرنگ یا همین مسطورۀ خودمان قدیمی ترین آن همسایه ها بود که البته یک سالی می شود کمتر توفیق زیارت نوشته هایشان دست می دهد. در ردیف ایشان یک علی میکائیلی بود و یک حسن صنوبری. که البته صنوبری از مسطوره زیباتر می نوشت و میکائیلی فروتر. اما هر دویشان سر سنگین شده اند و علی که خیلی وقت است رفته و این حسن خان! هم با کلاس تر از این حرف هاست وب ما بیاید. چند بار آمده اینجا و بیشتر در وبلاگ قبلی ام.
یک آّب گینه یا همان نیلوی سابق هست که از دید من خیلی خوب می نویسد. البته وقتی نوشتنش نمی آید خب خوب نمی نویسد! در این اواخر یک دوست خوب به نام نایب و یک همسایۀ گرامی به نام کوثر متقی، روزی ام شدند. با اینکه طول آشنایی اندک است ولی از خواندن مطالبشان لذت می برم. به خصوص آنهایی که واقعا فکر آدم را به خودشان مشغول می کنند. یک تبارک منصوری و سوران هم هستند که البته سوران کوتاه نوشته هایش بیشتر به دلم می چسبد. منصوری هم اگر چه دچار غیب صغری و کبری و وسطی می شود ولی قلم ترسیمی و نوشتاری خوبی دارد. دیگر اگر کسی مثل عقیق یا انار و ساقی و... یادم رفته به بزرگواری خودشان ببخشند.
این مطلب را از این جهت نوشتم که من یک بدنویس در معنای حقیقی اش هستم نه بدنویس در معنای اصطلاحی دکتر عباس حری. پس از من در اینجا و هر جای دیگر، چیز خواندنی و جالب یافت می نشود گشته ایم ما، از این جهت برخی از اعزه که گمان برده اند آن متن «آیین بدنویسی» از من است دقت نکرده اند که من در متن گفته ام این نوشته از مرحوم دکتر حرّی است.

مبارز مشهدی!

پادشاهی سرشناس را دختری بود و برای ازدواجش شرط گذاشته بود که دخترم را به کسی میدهم که بتواند با شنا از استخر پر از تمساح من عبور کند.
جوانان بسیاری از دختر صرف نظر کردند و تعدادی هم در این راه کشته شدند.
تنها یک جوان مانده بود که ادعا میکرد از شهری آمده که مردمش از هیچ قدرتی نمیترسند!
جوان شجاعانه به آب زد . باتمساح ها جنگید و البته سالم از آب بیرون آمد.
پادشاه مبهوت و منگ شده بود و می خواست دست دخترش را به دست آن جوان بسپارد که او دستش را پس کشید و به پادشاه گفت:
دخترت بشه بره خودت یره. مو فقط اومدُم ثابت کُنُم بِچه مِشدُم، از ای کلپِسه ها نِمِترسُم!!!
اشک در چشمان پادشاه حلقه زد و گفت: هنوزم مشد شُله مدن؟!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

کلپسه در لهجۀ مشهدی های عزیز یعنی: مارمولک
:)))

کفاره همزیستی با هم نوعان غیر هم جنس!!!

هر چند یکی از همسایه ها نوشته توی این ماه با روزه شوخی نکنیم اما:

پرسشگر:

الو؛ سلام

من 90 ساله ام و تا حالا تو عمرم حتی یک روز هم روزه نگرفته ام. کفاره ام چقدر میشه؟!

پاسخگوی مسائل شرعی:
سلام و زهرمار!
ای خاک بر سرت
1- یا باید دو قرن پشت سر هم روزه بگیری
2- یا باید تمام مردم چین رواطعام کنی
3- یا باید کل مردم فلسطین رو آزاد کنی:)

««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««««

دیشب داشتیم افطاری نذری پخش میکردیم
یه پیرزنه اومد گفت : خیر از جوونیت ببینی , پیر شی ننه , یه غذا به من بده.
گفتم : مادر جان ! غذا تموم شده
گفت : خدا بزنه به کمرت , به حق ابالفضل , تیکه تیکه شی , بری زیر تریلی به حق پنج تن. ایشالا جنازه تو از تو جوب جمع کنن
...
دیدم داره خاندانمو به باد میده , رفتم یه غذا براش خریدم دادم بهش.
گفت : پسرم ایشالا هر چی از خدا میخوای , خدا بهت بده!!!!!!!
یعنی دکمه خاموش,روشن دعا و نفرینش به شیکمش وصل بود....... منبع

ــــــــــــــــــــــــــــــ
اینم یه داستان حقیقی:

حاج ملا نصرالله تراب دزفولی صاحب لمعات البیان در شرح مسافرت حجاز میگوید : روزی با استاد اعظم(یعنی شیخ مرتضی انصاری) در حجر اسماعیل نشسته بودم . دیدم یکی از خدمه که از خوجه های سیاه بود نزدیک ما شد و روبروی ما و پشت به خانه کعبه نشست . استاد از از این نحو نشستن بسیار در خشم شد لیکن منع او ممکن نبود.
او با عتاب رو به ما گفت :
انتم العجم بالتمام کفار و کلاب و خنازیر بل انجس(تمام شما ایرانی ها، کافر و سگ و خوک و بلکه نجس تر هستید!)
در این موقع استاد دست در جیب نمود و ربع ریال به او داد سپس آن سیاه روی را فقط به سوی بیت گردانید و گفت :
و رب هذا البیت العجم کلهم اخیار و ابرار و طیبون !(قسم به صاحب این خانه که همۀ ایرانی ها جزو اخیار و نیکان و پاکان هستند)
بعد برخاست و روانه شد .
استاد فرمود اگر میدانستم با ربع ریالی اینهمه مدح عجم مینماید در اول به او میدادم که ما را سگ و خنزیر و کافر خطاب نکند.

عسی الایام ان یرجعن قوماً کالذی کانوا

توبهٔ من جزع و لعل و زلف و رخسارت شکست
دی که بودم روزه‌دار امروز هستم بت‌پرست...

رمزهای لعل تو دست جوانمردان گشاد
حلقه‌های زلف تو پای خردمندان ببست

ابروی مقرونت ای دلبر کمان اندر کشید
ناوک مژگانت ای جانان دل و جانم بخست

با چنان مژگان و ابرو با چنان رخسار و لب
بود نتوان جز صبور و عاشق و مخمور و مست...

شادی و آرام نبود هر کرا وصل تو نیست
هر کرا وصل تو باشد هر چه باید جمله هست              حکیم سنایی غزنوی(ره)

ماه رمضان آمد ای یار قمر سیما...

قَدْ أَقْبَلَ إِلَیْکُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَکَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ.
شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ
وَ أَیَّامُهُ أَفْضَلُ الْأَیَّامِ
وَ لَیَالِیهِ أَفْضَلُ اللَّیَالِی
وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ.
هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیَافَةِ اللَّهِ

به نظر قاصر حقیر، ماه رمضان جدای از اینکه ماه خدا و ماه امیرالمؤمنین و ماه قرآن است، ماه ولایت و امامت و به صورت خاص، ماه امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) است. در هر صورت، سعی می کنیم روزه هایمان اگر خالصانه نیست و خیلی به روزۀ بندگان نیک الهی شبیه نمی باشد، با یاد گهگاهی مولای غایب از نظرمان و عطر خوش مهدوی معطر باشد. ان شاء الله.

چهل حدیث انتظار

مطلبی در مورد ماه رمضان و قضیۀ فرج
مطلبی در مورد امام زمان و ماه رمضان که تقریبا یک سال قبل نوشته ام

اشعار انتظار

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
التماس دعا

سیف فرغانی بدو نامه نمی یارد نوشت

چه نشاط باده بخشد به من خراب بی تو؟
به دل شکسته ماند قدح شراب بی تو

تو چنان رمیده از من؛ که به خواب هم نیایی
به کدام امیدواری بروم به خواب بی تو؟                        رفیع باذل

:(((

که هجران نیست در پی، وصل معشوق خیالی را...

مو که پایم نبی کایم ته وینم

                                                           بشم آنـان بوینم کـه ته وینند

دروغ.

آیین بد نویسی

بدنویسی چنان از اهمیت برخوردار است که هر تحصیل‌کرده‌ای باید کم و بیش با آن آشنایی داشته باشد. بسیاری از افراد ممکن است درواقع بد بنویسند، اما قواعد آن را تنها شنیده باشند. به همین دلیل، این خطر وجود دارد که... زمانی چشم بگشایی و دریابی که بدنویسان جملگی تو را از جرگه‌ی خود بیرون رانده‌اند. جرم‌ها همیشه ناشی از غفلت‌هاست. مبادا آنچه را پیشینیانت به "دو گندم" فروختند به "جوی" بفروشی. لذت بدنویسی را با زحمت خوب‌نویسی معامله مکن که در این داد و ستد، تنها یک تن سود خواهد برد: دشمن تو، خواننده.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

چه دانم‌های بسیار است، لیکن من نمی‌دانم :(

گفت که: سرمست نه‌ای
                               رو که از این دست نه‌ای

اسْمَعْ دُعَائِی... إسْمَعْ نِدَائِی... إِذَا نَاجَیْتُکَ...

حضرت آیت الله خامنه ای(دام ظله العالی):
«من از امام بزرگوار (رضوان الله علیه) سؤال کردم، گفتم در میان این دعاهایی که از ائمّه علیهم‌السّلام رسیده است، شما به کدام دعا بیشتر علاقه‌مندید و دلبسته‌اید؟ فرمودند به دعای کمیل و مناجات شعبانیّه؛»/ بیانات، 22 خرداد 1392.
ــــــــــــــــ

آیت الله جوادی آملی(حفظه الله ان شاء الله):
«تنها تکیه گاه امام[خمینی]، خدا بود... دلیل اصرار ایشان بر مناجات شعبانیه، این است که مناجات شعبانیه، مناجات عارفانه است:
اول ندا است. بعد نجوا. بعد خاموشی[از سوی انسان].
بعد ندای حق است، بعد نجوای حق است، که او مناجی است و انسان، مستمع نجوای اوست. تا بخشی، از راه منادات تعبیر می کند. بعد مناجات تعبیر می کند. بعد مناجی بشری، بعد مناجی الهی.
حدیث اندیشه، عبدالله نصری، ج2، ص 64 و 65. مصاحبه با آیت الله جوادی.

مطرب مهتاب رو، آنچه شنیدی بگو...

و هی مناجاة عزیزة علی اهلها یحبونها، و یستانسون بشعبان لأجلها بل ینظرون و یشتاقون لمجیء شعبان و فیهـ[ـا] علوم جمة فی کیفیة معاملة العبید مع الله جل جلاله و استدلالات لطیفة تلیق بمقام العبودیة... و دلالات صریحة واضحة فی معنی لقاء الله و قربه و النظر الیه... و بالجملة هذه المناجاة من مهمات اعمال هذا الشهر، بل للسالک ان لا یترک بعض فقراته فی تمام السنة...
                                                                                                            المراقبات، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، چاپ نهاوندی، ص 67.

و این مناجات شعبانیه، مناجاتی ارزنده نزد اهلش است که آن را دوست دارند و به خاطر همان با ماه شعبان انس دارند. بلکه (به خاطر همین مناجات)، منتظر و مشتاق آمدن شعبان اند و در این مناجات، علوم فراوانی پیرامون چگونگی رفتار بنده با خداوند(جل جلاله) است، و استدلال های لطیف مناسب حال عبودیت در آن است... و دلالت هایی رک و روشن آن در معنای دیدار با خدا و قرب وی و نگاه افکندن به وی است... و خلاصه اینکه این مناجات، از امور مهم سالک در این ماه است و بلکه او را می سزد که در تمام طول سال، بعضی عبارت های این دعا(مثل: الهی هب لی کمال الانقطاع الیک) را ترک نکند.

مناجات شعبانیه

 از سایتfarsi.khamenei.ir 

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- ماه شعبان... ماه عبادت، ماه توسّل، ماه مناجات؛ وَ اسمَع دُعائی اِذا دَعَوتُک، وَ اسمَع نِدائی اِذا نادَیتُک؛ فصل مناجات با خدای متعال، فصل مرتبط کردن این دلهای پاکْ با معدن عظمت، با معدن نور؛ این را قدر باید دانست. این مناجات شعبانیّه یک تحفه‌ای است که در اختیار ما قرار داده شده است. خب ما دعا خیلی داریم، همه‌ی این دعاها هم پر از مضامین عالی است، امّا بعضی یک برجستگی خاصّی دارند. من از امام بزرگوار (رضوان الله علیه) سؤال کردم، گفتم در میان این دعاهایی که از ائمّه علیهم‌السّلام رسیده است، شما به کدام دعا بیشتر علاقه‌مندید و دلبسته‌اید؟ فرمودند به دعای کمیل و مناجات شعبانیّه؛ به این دو دعا. امام یک دلِ متوجّه به خدا بود، اهل توسّل بود، اهل تضرّع بود، اهل خشوع بود، اهل اتّصال با مبدأ بود؛ وسیله‌ی بهتر در چشم او، این دو دعا بود: دعای کمیل، مناجات شعبانیّه. وقتی انسان مراجعه میکند به این دو دعا، دقّت میکند، می‌بیند چقدر هم شبیه همند این دو دعا؛ شباهتهای زیادی به هم دارند؛ مناجات انسان خاشع، مناجات انسان متوکّل به خدا؛ کَاَنّی بِنَفسی واقِفَةٌ بَینَ یَدَیک، وَ قَد اَظَلها حُسنُ تَوَکُّلی عَلَیک، فَقُلتَ ما اَنتَ اَهلُه، وَ تَغَمَّدتَنی بِعَفوِک؛ امید، امید به مغفرت الهی، به رحمت الهی، به توجّه الهی، بلندهمّتىِ در درخواست از پروردگار؛ اِلهی هَب لی کَمالَ الانقِطاعِ اِلَیک، و اَنِر اَبصارَ قُلوبِنا بِضیاءِ نَظَرِها اِلَیک.

بیانات در دیدار اقشار مختلف مردم۱۳۹۲/۰۳/۲۲

ــــــــــــــــــــــــــــــ
2- ماه شعبان... دالان و دهلیز ماه رمضان است. ماه رمضان تالار ضیافت الهی است؛ یک تالار عظیم که اگر کسی وارد آن تالار شد و به خود فرصت داد و همت کرد که از آنچه در آن‌جا خدای متعال آماده کرده، به خودش بهره‌یی برساند، بهره‌ی فراوانی خواهد برد که آن بهره در ماه شوال و ماه‌های دیگرِ سال نیست؛ فقط مخصوص ماه رمضان است... برای این‌که این آمادگی در من و شما پیدا شود، این ماه رجب و شعبان را قرار داده‌اند؛ رجب یک‌جور، شعبان یک‌جور دیگر. رجب، بیشتر ماه نماز است؛ شعبان، بیشتر ماه دعا و روزه است؛ این مناجات شعبانیه را ببینید. من یک وقتی از امام (رضوان‌الله‌علیه) پرسیدم در این دعاهای مأثوری که وجود دارد، شما کدام دعا را بیشتر از همه خوشتان می‌آید و دوست دارید. فرمودند: دعای کمیل و مناجات شعبانیه. اتفاقاً هر دو دعا هم مال ماه شعبان است؛ دعای کمیل که می‌دانید اصلاً ورود اصلی‌اش مال شب نیمه‌ی شعبان است، مناجات شعبانیه هم که از ائمه نقل شده، متعلق به ماه شعبان است. لحن این دو دعا به هم نزدیک است؛ هر دو عاشقانه است. در مناجات شعبانیه: «و ان ادخلتنی النّار اعملت اهلها انّی احبّک»؛ جهنم هم که من را ببری، فریاد می‌کشم تو را دوست دارم. و در دعای کمیل: «لان ترکتنی ناطقا لاضجّن الیک بین اهلها ضجیج الاملین و لاصرخنّ الیک صراخ المستصرخین و لابکینّ بکاء الفاقدین»؛ اگر به من در جهنم اجازه بدهی و نطق را از من نگیری، فریاد می‌کشم؛ فریادِ امیدواران، فریادِ دلدادگان و فریادِ دلباختگان را..

باید با اینها مأنوس بشویم و قدری دلمان را نرم کنیم. این دل چیز عجیبی است؛ گاهی اوقات به وسیله‌یی که انسان را به اوج آسمانها و اوج معنویت می‌برد، تبدیل می‌شود؛ گاهی هم بعکس،

بیانات در دیدار وزیر و مدیران وزارت اطلاعات۱۳۸۳/۰۷/۱۳

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

3- امام بزرگوار اهل خشوع بود، اهل بکاء بود، اهل دعا بود، اهل توسّل و تضرّع بود. در همین ماه مبارک شعبان مکرّر این فقره‌ی مناجات شعبانیّه را در سخنرانی خود تکرار میکرد: اِلهی هَب لی کَمالَ الِانقِطاعِ اِلیکَ وَ اَنِر اَبصارَ قُلوبِنا بِضِیاءِ نَظَرِها اِلَیکَ حَتَّی تَخرِقَ اَبصارُ القُلوبِ حُجُبَ النّورِ فَتَصِلَ اِلی‌ مَعدِنِ العَظَمَة. این رفتار او بود، گریه‌ی سحرگاهان او، مناجات او، دعای او، ارتباط دائمی او که این حالت، پشتوانه‌ی معنویِ تداوم و استمرار جهاد این مرد بزرگ را تشکیل میداد.

بیانات در مراسم بیست و ششمین سالروز رحلت حضرت امام خمینی رحمه‌الله۱۳۹۴/۰۳/۱۴

ــــــــــــــــــ
4- من و شما اگر بخواهیم با خدای متعال حرف بزنیم و یک مطالبه‌ای داشته باشیم، یک چیزی را از خدا درخواست کنیم، حقیقتاً درست بلد نیستیم. این دعاها با بلیغ‌ترین زبان، یاد میدهند به ما که از خدای متعال چه بخواهیم و با خدا چه‌جوری حرف بزنیم. همین مناجات شریف شعبانیه، فِقراتی که از اوّل تا آخر [این‌] دعا هست، هرکدام از اینها یک دریایی از معرفت است. علاوه‌ی بر این به ما یاد میدهد که چطور با خدا حرف بزنیم و از خدا چه بخواهیم. اِلهی هَب لی قَلبًا یدنیهِ مِنک شَوقُهُ وَ لِسانًا یرفَعُ اِلَیک صِدقُهُ وَ نَظَرًا یقَرِّبُهُ مِنک حَقُّه. ببینید، سه نقطه‌ی کلیدی اساسی در یک فقره‌ی کوتاه دعا؛

بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی۱۳۹۴/۰۳/۰۶

ـــــــــــــــــ
5- اسلام علم را با ایمان، با کتاب و سنت، با تهذیب اخلاقی، با اخلاق و معنویت میخواهد. چقدر من از این جمله‌ی مناجات شریف شعبانیه که این دختر خانم در سخنرانیشان خواندند، لذت بردم: «الهی هب لی قلبا یدنیه منک شوقه و لسانا یرفع الیک ذکره» یا «صدقه و نظرا یقرّبه منک حقّه»؛ خدایا دلی به من بده که شوق و عشق، آن را به تو نزدیک کند. عالم مسلمان این را میخواهد؛ نزدیکی به خدا، معنویت، اخلاص، صفا. و این است که آن وقت این علم، این ذخیره‌ی عظیم، این حربه‌ی بزرگ در خدمت دفاع از انسانیت به کار می افتد؛ در خدمت امنیت انسانها، عدالت بین انسانها، صلح و صفای انسانها و جوامع بشری به کار می افتد.

بیانات در دیدار نخبگان جوان۱۳۸۶/۰۶/۱۲

ــــــــــــــــ
6- اولیای خدا و ائمّه هدی علیهم‌السّلام - آن‌طور که در روایت آمده است - بر مناجات شعبانیّه مواظبت میکردند. من یکبار از امام بزرگوار پرسیدم: در بین دعاها به کدامیک بیشتر علاقه دارید؟ ایشان اسم دو دعا را بردند: یکی مناجات شعبانیّه، دیگری هم دعای کمیل. این دو دعا مضامین فوق‌العاده‌ای دارند. این دعاها فقط برای خواندن نیست؛ یعنی فقط برای این نیست که انسان موجی در فضا ایجاد کند و این کلمات را بر زبان جاری نماید - این خیلی سطحی و خیلی کم است - این مفاهیم را باید با دل آشنا کرد؛ باید دل را وارد این حریم نمود. این معانی بلند و مضامین برجسته با این الفاظ زیبا، برای این است که در دل انسان جایگزین شود.

 «الهی هب لی کمال الانقطاع الیک و انر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک»؛ پروردگارا! به طور کامل مرا به خودت متّصل و پیوسته کن؛ مرا وابسته حریم عزّ و شأن خود قرار بده؛ چشم دل مرا نورانی و بینا کن؛ آن‌چنان که بتواند به تو نظر کند: «حتّی تخرق ابصار القلوب حجب النّور»؛ نگاه من بتواند همه‌ی حجابها - حتّی حجابهای نورانی - را بشکافد و از آنها عبور کند و به تو برسد؛ تو را ببیند و تو را بخواهد. بعضی حجابها ظلمانی است. حجابهایی که ما گرفتار و اسیرش هستیم و در آنها دست و پا میزنیم - حجاب نام، حجاب نان، حجاب حسادتها، حجاب منیّتها - حجابهای ظلمانی و حیوانی است؛ اما کسانی که خود را از این حجابها خالص میکنند، باز حجابهای دیگری هم سر راهشان وجود دارد که حجابهای نورانی است. ببینید گذر از این حجابها چقدر برای انسان، بالا و والاست!.

یک ملت اگر با این مفاهیم آشنا شد و دل خود را در این فضا وارد کرد و حرکت خود را با این میزان تنظیم نمود، پیش خواهد رفت و کوهها را در مقابل خود ناچیز خواهد دید.

بیانات در دیدار جمعی از پاسداران۱۳۸۱/۰۷/۱۷

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

7- من یک وقت از امام راحل بزرگوارمان پرسیدم: در بین دعاهایی که هست، شما کدام دعا را بیشتر از همه میپسندید و بزرگ می‌شمارید؟ ایشان تأملی کردند و گفتند: دو دعا؛ یکی دعای کمیل، یکی هم مناجات شعبانیّه. احتمالاً مناجات شعبانیه هم از امیرالمؤمنین است؛ چون در روایت دارد که همه‌ی ائمّه مناجات شعبانیّه را میخواندند. من حدس قوی میزنم که آن هم از امیرالمؤمنین باشد. کلمات و مضامینش هم شبیه به همین کلمات و مضامین دعای کمیل است.

بیانات در خطبه‌های نماز جمعه تهران۱۳۷۵/۱۱/۱۲

ــــــــــــــــ
8- دعاهای خیلی خوبی از طرق شیعه و از اهل بیت روایت شده که واقعاً عالیةالمضامین است و خیلی فوق‌العاده میباشد. من واقعاً به این دعاهایی که در صحاح و در کتب مختلف، روایت شده، نگاه کرده‌ام؛ هیچ وقت به این علوّ مضمون در هیچ جا ندیدم، مثل همین مناجات شعبانیه‌یی که الان در این ایام مستحب است خوانده بشود، یا مثل همین دعای شجرةالنّبوة: «اللّهم صلّ‌علی محمّد و ال محمّد شجرة النّبوة و موضع الرّسالة...». دعاهای خیلی عجیبی است. دلم میخواست که در این سفر فرصت میشد و این دعاها را میخواندید. من یادم رفت به آقایان این سفارش را بکنم، نمیدانم چنین کاری کردند یا نه. البته، دعای کمیل خیلیخوب است؛ لیکن اگر یک وقت حالِ دعاهای این طوری را داشتند و خواندند، به نظرم میرسد که چیز خیلی خوبی خواهد شد و همه‌ی مؤمنین استفاده خواهند کرد و حالِ توجه و توسل زیادی را عاید خواهد نمود. البته، الان چاپ شده‌ی این دعاها در مجموعه‌ها هست؛ اما من میگویم که هم مناجات شعبانیه و هم دعای شجرةالنّبوة و هم مناجات خمس عشرة را - که خیلی عجیب است - به خط نسخ خوبی بنویسند و برای آقایان[قاریان اهل سنت] بفرستند که اگر یک وقت مایل بودند، بخوانند.

بیانات در جلسه‌‌ی تودیع شیخ راغب مصطفی غلوش و شیخ محمّد بسیونی۱۳۶۸/۱۲/۱۱

ــــــــــــــــ
9- تدبّر و توجه به الفاظ مناجات شعبانیه و انس و الفت با مفاهیم آن برای یکایک کسانی که می خواهند به وظایف بزرگ خود عمل کنند واجب و ضروری است و ما تقویت ارتباطات فردی، انس با خدا و مناجات عموم مردم مسلمان کشور با خدا را ضرورت قطعی می دانیم زیرا هدایت الهی به دنبال این ارتباط و تماس با خدا خواهد بود.

دیدار جمع کثیری از پاسداران با رهبر انقلاب؛ ۱۳۶۸/۱۲/۱۰

ــــــــــــــــــــــ